အင္းေတာ္ၿမိဳ႕မွ အမွတ္တရေန႔ရက္မ်ား (၄)

ကၽြန္ေတာ္ပညာရင္ႏို႕ေသာက္စို႔ခဲ့ရာ အင္းေတာ္ အထက ေက်ာင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘႀကီးကံ (ကၽြန္ေတာ္ေခၚသလိုေရးသည္) အိမ္ႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွပါ။ ေက်ာင္း၀င္းႏွင့္ မီတာ ၁၅၀ ေလာက္သာ ေ၀းၿပီး၊ ေက်ာင္းတံခါးေပါက္၀ ႏွင့္ေတာ့ မီတာ ၃၅၀-၄၀၀ ေလာက္ ေ၀းမည္ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္စ ေက်ာင္းစေနခ်ိန္တြင္ ျမ၀တီေဆာင္၊ န၀ေဒးေဆာင္၊ ဓာတုကလ်ာေဆာင္၊ နတ္သွ်င္ေနာင္အေဆာင္ စသည္တို႔ရိွသည္။ အုတ္နံကပ္ သြပ္မိုး ၂ ထပ္ေဆာင္မ်ား။ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၏ အလယ္တြင္ ေဘာလံုးကြင္းႀကီးရိွသည္။ ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္း၊ ညေန ေနေအးခ်ိန္တြင္ ကစားလို႔အလြန္ေကာင္းသည္။

ေက်ာင္း၀င္းေတာင္ဖက္ (မ်က္ႏွာစာဖက္)ရိွ လမ္းဘက္အျခမ္းဖက္စည္း႐ိုး အလယ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေခၚ ေရျပြတ္ပင္ရိွသည္။ ထိုအပင္ ပြင့္ခါနီး ဖူးလွ်င္ အဖူးတြင္ ေရမ်ားစုေနေသာ အသီးလို ေဖာင္းေဖာင္းဖုဖု ေလးတစ္ခုရိွသည္။ အပြင့္တစ္ခိုင္ တစ္ခိုင္တြင္ ထိုအဖုေလးမ်ား ၆ ခု ၇ ခု ေလာက္ပါသည္။ ထိပ္ပိုင္းေလးကို လက္သည္းျဖင့္ ဆိတ္ျဖတ္ၿပီး ေနာက္လိုသည့္ သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္ လက္ညိွဳးႏွင့္လက္မ အားသံုးကာ ဆတ္ခနဲ ညွစ္ခ်လိုက္႐ံုပင္။ မ်က္ႏွာတြင္ ေရေအးေအးထိကာ လန္႔သြားတတ္ၾကသည္။ အေနာက္သန္ေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရျပြတ္သီး ခပ္ႀကီးႀကီးေလးေရြးကာ ထိပ္ပိုင္းဆိတ္ျဖတ္ အေသအခ်ာျပင္ၿပီး၊ ႐ိွဴးအခန္႔သာျဖင့္ ပဲမ်ားလာသည့္ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေနာက္မွ တိတ္တိတ္လိုက္ကာ ေရျပြတ္သီးျဖင့္ တိတ္တိတ္ သြားပန္းထားလိုက္သည္။ ထိုအစ္ႀကီးက ေက်ာင္းသူေတြေရွ႕ ျဖတ္အေလွ်ာက္၊ ေသးစိုေနေသာ ပုဆိုးကို ၾကည့္ကာ ေက်ာင္းသူ အစ္မမ်ားက ၿပံဳစိစိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲက ဘုမသိ၊ ဘမသိ။ ယခုထိ ဖင္စိုအစ္ကို ႀကီးကို သူတို႔ အမွတ္ရေနၾကေပဦးမည္။

ကၽြန္ေတာ္ အင္းေတာ္ေရာက္စတြင္ သူငယ္တန္း၌ စေနရသည္ကိုေျပာဖူးသည္။ ထို ေက်ာင္းေဆာင္မွာ သစ္သားေဆာင္။ သစ္သားၾကမ္းခင္း။ ၾကမ္းမ်ားက က်ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခဲတံ၊ ေက်ာက္တံ၊ ခဲဖ်က္၊ ေပတံ မ်ား ၾကမ္းေအာက္တြင္ အလြန္ေပါသည္။ ၆ ႏွစ္ ရ ႏွစ္သားကေလးမ်ား ေလးဖက္ေထာက္ ၀င္ရသည္ ဆိုေတာ့ ၾကမ္းခင္းက အလြန္နိမ့္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေခါက္ ထို ေအာက္ထဲ၀င္ဖူးသည္။ အမိႈက္မ်ားကလည္း ပြေနသည္။ ေလးဖက္ေထာက္ ၀င္ရေတာ့ ၾကာလွ်င္ ေညာင္းလာပါသည္။ ခါးဆန္႔ခ်င္လို႔လည္း ဆန္႔လို႔မရ။ နည္းနည္းေလ ေခါင္းေမာ့လိုက္လွ်င္ ၾကမ္းႏွင့္ "ဒုန္း" ခနဲ ေနေအာင္ ေဆာင့္မိေတာ့သည္။ စိတ္က သိပ္မရွည္ႏိုင္။ ေလးဖက္ကုန္းလည္း ၾကာၾကာ မေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ။ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္လာသည္။ ထိုေက်ာင္းေဆာင္ ေအာက္ထဲ တစ္ေနကုန္သာ ေလးဖက္ေထာက္ေနရလွ်င္ စိတ္ညစ္တာ၊ ေညာင္းတာနဲ႕တင္ ေသႏိုင္သည္။