ကၽြန္ေတာ္ ေဟာင္ေကာင္ ေရာက္ျဖစ္ေသာအေၾကာင္းကေတာ့ အနည္းငယ္ဆန္းသည္။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ေကာက္သည္။ သူ႔ကိုေခ်ာ့ရန္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးၾကသူမ်ားမဟုတ္ပါ။ ျမင္ဖူးၾကသည္။ စကားေတြ ရက္ဆက္ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္သို႕ပင္ ခ်ဥ္းလုလု ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးရေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ သူကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ေကာက္သည္။ အေၾကာင္းကို မေမးပါႏွင့္ ႐ိုးသာစြာ စိတ္ေကာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူစိတ္႐ႈပ္ေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဆက္သြယ္မႈရရန္ႀကိဳးစားခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သညိ။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္သြယ္မႈရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူကၽြန္ေတာ့္ အေပၚ ခြင့္လြတ္ႏိုင္ မလြတ္ႏိုင္ကား မေသခ်ာေသာ အျဖစ္ပင္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေလးနက္ေသာ သံေယာဇဥ္ကို သူသိျမင္မွသာလွ်င္၊ ခံစားနားလည္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ....
ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၈ အတြင္း ေဟာင္ေကာင္သို႕သြားရန္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္မန္ေနဂ်ာထံတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ ၃ ရက္ေတာင္းသည္ မရပါ။ ေနာက္ႏွစ္ေရြ႕လိုက္ရန္ေျပာသည္။ ေနာက္ႏွစ္ဆိုသည္မွာ ၂၀၀၉ ျဖစ္သည္ သိပ္ေတာ့ မလိုေတာ့ပါ။ ၁ လခြဲ ေလာက္ၾကာဦး မည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးၿပီး၊ သြားလိုစိတ္ျပင္းထန္လြန္းေသာေၾကာင့္ ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ အၾကာတြင္ ေသာၾကာတစ္ရက္သာ ခြင့္ေပးရန္ ထပ္ေတာင္းဆိုမိသည္။ မန္ေနဂ်ာ သနားသြားသည္လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္တစ္ရက္ေပးသည္။ စေနတစ္ရက္ပိတ္ေသာ အပတ္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ၃ ရက္ေနႏိုင္သည္။ ခြင့္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္လတ္မွတ္ႀကိဳမွာသည္။ စင္ကာပူေဒၚလာ ၆၇၀ က်ပါသည္။ ၂၀ ရက္ေန႔ ညေန ၆း၃၀ ထြက္မည့္ေလယာဥ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏို၀င္ဘာ ၂၀ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ညေန စီးရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္ အ၀တ္အစားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေတာ့ပ္ကြန္ပ်ဴတာေလးကို အလုပ္သို႔ တစ္ခါတည္းယူလာခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုေန႕က အလုပ္လုပ္စရာမ်ားသည္။ Drawings အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပင္ၿပီး ႐ံုးခ်ဳပ္သို႔ အီးေမးလ္ျဖင့္ပို႔ရသည္။ မန္ေနဂ်ာက ကၽြန္ေတာ့္အား သည္တစ္ပတ္အတြင္း အၿပီး လုပ္ခိုင္းထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုေန႔တြင္ မန္ေနဂ်ာက ကၽြန္ေတာ္အား အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ သြားခြင့္ေပးသည္။ သြားခါနီးတြင္ မန္ေနဂ်ာထံဖုန္း၀င္လာသည္။ အေရးေပၚ ဓာတ္ပံုပို႔ရန္လိုအပ္သည္။ ဓာတ္ပံုက သူ႕ဖုန္းထဲမွာ။ ကြန္ပ်ဴတာသို႕ ေဒတာပို႔စရာ USB ႀကိဳးမရိွ။ ထို႕ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းဆီ Bluetooth ျဖင့္အရင္ပို႔ခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေတာ့ေလးထဲေျပာင္းကာ လက္ေတာ့ပ္မွ တစ္ဆင့္ သူ႔ဆီ အီးေမးလ္ပို႔ၿပီး ေျဖရွင္းလိုက္ရသည္။ ထိုကိစၥၿပီးလွ်င္ သြားေတာ့ဟု ခြင့္ေပးသည့္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အီးေမးလ္ ပို႔ၿပီးေသာအခါ အကၤ်ီလဲၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းသြားရန္ ျပင္ရသည္။ အကၤ်ီလဲ၊ ပစၥည္းမ်ားျပင္ၿပီးေသာအခါ ၅ နာရီထိုးၿပီ။ ေန႔လည္ကမွ ၀ယ္လာေသာ Pentax ဒီဂ်စ္တယ္ကင္မရာကို ႐ိုက္တတ္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေလ့လာရေသးသည္။
ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ရထားစီးၿပီးသြားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မွ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ရထားစီးရသည္ မွာ ၁ နာရီေလာက္ၾကာမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မထင္ခဲ့ပါ။ နာရီထက္ေလာက္ပဲဟု ထင္ထားခဲ့သည္။ အဲ အထင္ေတာ့ မွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အလုပ္မွ ဘူတာသို႔အလာ နည္းနည္းအခ်ိန္ၾကာသြားသည္။ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ေရာက္ေတာ့ ေလယာဥ္ထြက္ရန္ နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္သာလိုေတာ့သည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္သည့္ဖက္သာ ကၽြန္ေတာ္ သြားဖူး၊ လိုက္ပို႔ဖူးသည့္ အတြက္ ေဟာက္ေကာင္သြားသည့္ Terminal (1) ကို ကၽြန္ေတာ္ မရင္းႏွီးမကၽြမ္း၀င္ပါ။ ေကာင္တာတြင္ Check In ၀င္ရန္ေမးေသာအခါ၊ ကၽြန္ေတာ္ စီးမည့္ေလယာဥ္မွာ ေကာင္တာ မဖြင့္ေသးဟု ေျပာသည္။ ေလယာဥ္က ၆း၃၀ တြင္ထြက္မည့္ အေၾကာင္းေျပာေသာ အခါမွ ထပ္စစ္ေပးသည္။ ထိုအခါမွ ပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္ ေကာင္တာနံပါတ္ ၁၀ ကို ျမန္ျမန္သြားဟု ေျပာသည္။ ထိုေကာင္တာကို ရွာမေတြ႕ ထို႕ေၾကာင့္ ေတြ႕ရာေကာင္တာ၀င္ၿပီး ထပ္စံုစမ္းေမးျမန္းကာ ဘယ္လိုသြားရမည့္ အေၾကာင္း ထပ္ေမးသည္။ ထိုေကာင္တာတြင္ ေကာင္တာထိုင္စာေရးက "ခုခ်ိန္မွ လာရသလား၊ ေလယာဥ္မထြက္ခင္ ၁ နာရီႀကိဳေရာက္ရတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား။ စီးလို႔မရေတာ့ဘူး" ဟု ဆီးေဟာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ဆင္းမွသာ လာႏိုင္သည့္အတြက္ ေနာက္က်ရေၾကာင္း တျခားေကာင္တာမွ သြားစီးႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းေျပာလိုက္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာၿပီး ႀကိဳးစားၾကည့္သည္။ ထိုေကာင္တာမွ စာေရးမေလးမ်ားက စစ္ေပးၿပီး ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ေပးသည္။ စစ္ေဆးေရးတြင္လည္း သူပင္ၾကည့္ေျပာၿပီး တစ္ခါတည္း လုပ္ေပးလိုက္သည္ ေလယာဥ္ရိွရာ Terminal (1) သို႔ ၀င္ရာ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ေဖာ္ရိမ္နာမ်ားႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္လည္း လမ္းညႊန္စာဖတ္လိုက္၊ ေရာေယာင္လိုက္သြားလိုက္သည္။ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ထြက္ရန္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အလိုျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ ေဟာင္ေကာင္ေရာက္ရန္ ေသခ်ာသြားေသာေၾကာင့္ သက္ျပင္ခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ "ေၾသာ္ ေဟာင္ေကာင္ကိုေတာ့ ၁၀ နာရီခြဲဆိုေရာက္ၿပီး"။ စင္ကာပူမွ ေဟာင္ေကာင္ ေလယာဥ္စီးရသည့္ အခ်ိန္မွာ ၃း၃၀ ၾကာသည္။ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ေကၽြးသည့္ စားစရာေသာက္စရာမ်ား စားၿပီး လိုက္လာခဲ့သည္။ ေလယာဥ္တက္စတြင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံကို ေကာင္ကင္မွ အေပၚစီးျမင္ရေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမွာင္လာၿပီး ဘာမွ် မျမင္ရေတာ့သည့္ အတြက္ ေလယာဥ္ထိုင္ခံုတြင္ပါသည့္ ဗီြဒီယိုမွ ကာတြန္းကားေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ရင္း လိုက္ပါခဲ့ေတာ့သည္။
