စိုင္းခမ္းထြန္း: အင္းေတာ္ၿမိဳ႕မွ အမွတ္တရ ေန႕ရက္မ်ား (၁၀)

May 5, 2010

အင္းေတာ္ၿမိဳ႕မွ အမွတ္တရ ေန႕ရက္မ်ား (၁၀)

ေရေပါေသာ အင္းေတာ္။ ေရနစ္ေသာ အင္းေတာ္ တြင္ ဘဲတို႔ေပ်ာ္သည္။ မန္ဒါလီမ်ား၊ ဘဲ မ်ားကို ေျမာင္း႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕ရတတ္သည္။ တဂတ္ဂတ္ (ဘဲေအာ္သံ) ၊ တရဲွရွဲ (မန္ဒါလီေအာ္သံ) တို႔ကို ၾကားရတတ္သည္။ အင္းေတာ္ေရာက္စက ျမင္ဖူးသည့္ ဘဲမ်ားကေတာ့ အျဖဴ ႏွင့္ အျဖဴအညိဳၾကား ေလးမ်ားျဖစ္သည္။ ဘဲက သိပ္မႀကီးလွ။ မန္ဒါလီကေတာ့ႀကီးသည္။ အေရာင္က နက္ျပာျပာ။ ကိုယ္ထည္အလ်ားက ရွည္ရွည္။ ႏႈတ္သီးရွည္ရွည္။ အေတာင္ပိုေကာင္းသည္။ အေတာင္မျဖတ္လွ်င္ အရြယ္ေရာက္လာပါက အပ်ံသင္ၾက၊ ေလ့က်င့္ၾကသည္။ အပ်ံတတ္လွ်င္ ေတာထဲပ်ံသြားတတ္သည္။ အုပ္စုေကာင္းလွ်င္ ပ်ံသြားတာမ်ားသည္။ အေကာင္အနည္းငယ္ ႏွင့္ကေတာ့ မပ်ံတတ္ၾကပါ။ အေကာင္ေရ ၁၅ ၊ ၂၀ ေလာက္ရိွလာလွ်င္ မန္ဒါလီမ်ား သင္းခြဲဖို႔ ႀကံသည္။ ပ်ံၾက၀ဲၾကသည္။ အခါသင့္လွ်င္ ျပန္မလာေတာ့။

ဘဲမ်ားကေတာ့ အပ်ံေလ့က်င့္တာ မျမင္ဘူး။ သြားလွ်င္လည္း ေႏွးေကြးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခြးလိုက္လွ်င္ ေျပးမလြတ္။ ေရနက္နက္ရိွရာ အျမန္ေျပးၾကသည္။ သို႔ေသာ္မလြတ္ပါ။ ေခြးက ေရကူးတတ္ေတာ့ ဘဲအုပ္ကို ေခြးလိုက္ေသာအခါ လူမကူလွ်င္ ဘဲတစ္ေကာင္ ေကာင္ေတာ့ ေသသည္က မ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘဲေက်ာင္းသား ျဖစ္ခဲ့ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီးက ဘဲအေကာင္ေရ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ေမြးထားသည္။ ဘဲစာက ဖြဲ ႏွင့္ စကြဲ။ စားၾကြင္းစားက်န္မ်ား။ အစာမေကၽြးလွ်င္ "ဂတ္ဂတ္" ...."ဂတ္ဂတ္" ... "ဂတ္ဂတ္" ျဖင့္ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီးေအာ္ၾကသည္။ ဘဲအုပ္က ညီသည္။ တစ္ေကာင္တည္း ခြဲၿပီးေတာ့ သြားေလ့မရိွ။ ေအာ္လည္းတူတူ၊ ေျပးလည္တူတူ။ စားလည္တူတူ။ ဘဲအုပ္က တစ္ရာ ႏွစ္ရာ ဆိုတာ ၾကားဖူးမည္ ထင္သည္။ ဘဲက အုပ္တာႀကီးသည္ ေျပးၾက လႊားၾကရာတြင္ ၾကက္ေတြလို ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္ေျပးၾကျခင္း မဟုတ္။ တစ္ေကာင္ေနာက္ တစ္ေကာင္လိုက္ကာ ဦးတည္ရာ တစ္ဖက္တည္း စုၿပံဳကူးၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိန္းရ ေက်ာင္းရ သိပ္မခက္လွ။ ၾကက္ကေတာ့ လိုက္လွ်င္ တစ္ေကာင္ တစ္မ်က္ႏွာ အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာ စံုေအာင္ ေျပးၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၾကက္အုပ္ေက်ာင္းသည္ ဆိုတာ မရိွျခင္း ျဖစ္မည္။

ဘဲအစစ္ကို ျပပါဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့ အေတြ႕ အႀကံဳအရ ေျပာရမည္ဆိုပါက။ တစ္ကိုယ္လံုး အျဖဴေရာင္ရိွေသာ ဘဲႏွင့္ အညိဳႏွင့္ အျဖဴစပ္ထားေသာ ဘဲၾကားၾကားေလးမ်ား ကိုသာ ဘဲအစစ္ဟု ထင္ပါသည္။ ပံုကေလးမ်ားကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

အျဖဴေရာင္ ဘဲသည္ ဘဲအစစ္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ ဘဲအၾကားေလးမ်ား။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘဲ အမ ေလးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဘဲအထီး ႏွင့္ ဘဲ အမ မတူပါ။ ဘဲအထီး (ဝါ) ဘဲအဖိုသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ပိုႀကီးသည္။ ဘဲသံပီပီ သသႀကီး "ဂတ္ ဂတ္ ... ဂတ္ ဂတ္" ဆိုသည္ မွာ ဤအေကာင္ႀကီး ေအာ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘဲအမ မ်ားမွာ ထိုကဲ့သုိ႔ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ႀကီး မေအာ္ႏိုင္ၾကပါ။ ဘဲမ ေလးမ်ားအသံမွာ မိန္းမသား ဆန္စြာ "ပိ ပိ ... ပိ ပိ" ဟု ေယာင္ေယာင္ေလးသာ ေအာ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အာၿပဲေမာင္ေမာင္ ဘဲကိုကို မ်ားကို အမူပိုပို ျဖင့္ မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ အားကိုးေနရွာသည္လား မသိ။ :P

ဘဲအဖိုသည္ အေကာင္းႀကီးၿပီး အသံက်ယ္႐ံုမက အေရာင္လည္း ပိုေတာက္သည္။ အၿမီးေလးလည္း ေကာက္ေကာက္ေလးပါသည္။ အေပၚဖက္ေထာင္တက္ ေနသည္။ ထို အၿမီးေကာက္၊ အေကာင္ႀကီး၊ အသံက်ယ္ ခပ္စြာစြာ ေကာင္မ်ားသည္ ဘဲအဖိုျဖစ္သည္။

ဘဲအဖိုအၿမီးေကာက္။

ဘဲ ႏွင့္ မန္ဒါလီ စပ္သြားလွ်င္ ကျပားဘဲ ျဖစ္လာသည္။ မန္ဒါလီ မထြက္ဘဲ ဘဲလိုပံု ထြက္လာသည္။ အေကာင္ႀကီးသည္။ အေရာင္ အေသြးစံုၿပီး ပိုလွသည္။ ဘဲမန္စပ္ ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခၚပလိုက္သည္။

ဘဲမန္စပ္၏ ေခါင္းက စိမ္းျပာေရာင္ ျဖစ္သည္။ အေရာင္ အလြန္ေတာက္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဘဲအဖိုမ်ားျဖစ္ေလ့ရွိသည္။

အျဖဴေရာင္ဘဲေလးမ်ားကို ျမင္ဖူးသည့္အတြက္ ဘဲကေလးအေကာင္ေပါက္လွ်င္ ဘယ္လို အေရာင္ရိွမည္ ဆိုသည္ကို စိတ္ကူးၾကည့္ေစခ်င္သည္။ နီက်င္က်င္ေလးလား? ပန္းေရာင္ေလးလား?

ဘဲကေလးမ်ားေပါက္စ အေရာင္သည္ အ၀ါေရာင္ျဖစ္သည္။ ေပါက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ေရကူးေတာ့သည္။ အ၀ါတြင္ အနက္ေရာက္ေလးမ်ားပါလွ်င္ အၾကားေလးမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ဘဲေပါက္ကေလးမ်ားသည္ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ဘဲေပါက္ကေလးမ်ား ႏွင့္ ဘဲမႀကီး ေရကူးေနေသာျမင္ကြင္းသည္ ၾကည့္၍ အေတာ္ေကာင္းသည္။ ေျပာ၍သာ ေျပာရသည္။ ဘဲမ်ားသည္ ဥခင္ေသာ အမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ေတြ႕ရာေနရာဥသည္။ သူ႔ဥကို ေခြးခ်ီခ်ီ လူစားစား ဂ႐ုစိုက္သူမ်ားမဟုတ္။ မနက္ေစာေစာႀကီးတြင္ ဥ အုၾကသည္။ ဥကိုလည္း ျဖစ္သလို အုသည္။ ေျမႀကီးေပၚတံုးလံုးပက္လက္။ အီးေပေပ ေျမလူးလူးျဖင့္ ေတာင္လိွမ့္ ေျမာက္လွိမ့္ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ဘဲကို အေကာင္ေဖာက္လိုလွ်င္ မန္ဒါလီ သို႔မဟုတ္ ၾကက္မ ျဖင့္ ေဖာက္မွ သာ အေကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပါက္သည္။ ဘဲဥက ၂၈ ရက္ေလာက္ ၀ပ္မွ အေကာင္ ေပါက္သည့္အတြက္ မန္ဒါလီအတြက္ ျပႆနာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ၾကက္မအတြက္ေတာ့ ႃပႆနာျဖစ္သည္။ ၾကက္မွာ ၂၁ ရက္ ၂၂ ရက္ ေလာက္ဆို အေကာင္ေပါက္သည္။ ခု ဘဲအုက ထိုသို႔မဟုတ္ အခ်ိန္ပိုၾကာၾကာဝပ္ရသည္။ တစ္ပတ္ပိုဝပ္ရသည့္ အတြက္ ၾကက္မမွာ အစာပိုငတ္ၿပီး ပိန္သြားတတ္သည္။

အေကာင္ေပါက္လာလွ်င္လည္း ဘဲကေလးေတြကို ထိန္းေက်ာင္းေနတာ သနားစရာေကာင္းသည္။ ဘဲကေလးမ်ားကို သူ႔ရင္ေသြးမွတ္ကာ ထိန္းရွာသည္။ ဘဲကေလးမ်ားက ေရဆင္းကူးေတာ့ ေခ်ာင္းကမ္း၊ ေျမာင္းကမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ လိုက္လံ ေစာင့္ေရွာက္ေနတတ္တာ ျမင္ရေတာ့ ၾကက္မႀကီးႏွင့္ ဘဲကေလးမ်ား၏ သံေယာဇဥ္ကို မ်က္ရည္က်ဖြယ္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။

လူေတြလုပ္ပံုက ဟုတ္ေတာ့မဟုတ္လွပါ။ ၾကက္မႀကီး ၿမံဳျပင္ကာ ဥအုေတာ့ ၾကက္ဥ တစ္လံုး အု လွ်င္ တစ္လံုးေကာက္ၿပီး ထိုေန႔ အုသည့္ ဘဲအုျဖင့္ အစားထိုးၿပီးလဲ ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေန႔ ေနာက္တစ္လံုး အုေတာ့ ေနာက္ ဘဲဥ တစ္လံုး ထပ္လဲ ျပန္သည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ ၾကက္မႀကီး ဥဝပ္ခ်ိန္ထိ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး လဲထားလိုက္သည္။ အုသမွ် သူ႔ဥ မ်ား ဘဲဥ ျဖစ္သြားရွာသည္ကို ၾကက္မႀကီးမသိရွာပါ။ အေကာင္ေပါက္လာေတာ့လည္း ဘဲကေလးေတြ။ လိုက္လံေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္မွာ ဘဲလားေျမာက္သည္ အထိ။