အမွတ္တရ ကားလမ္း (၃)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားလမ္းေလးအေၾကာင္းမၿပီးေသးပါ။ ဆက္ရပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားလမ္းနံေဘးရိွ သစ္ေတာႀကိဳး၀ိုင္း အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကို ေျပာလိုသည္။ "သစ္ေတာႀကိဳး၀ိုင္း မည္သည့္အပင္မွ်မခုတ္ရ၊ ေတာမီးမ႐ွိဳ႕ရ" ဟူေသာ စာတန္းမ်ားကို သစ္ပင္မ်ားၾကားတြင္ ဆိုင္ဘုတ္ထူ ေၾကျငာထားသည္ကို ေတြရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထူးထူးျခားျခား သတိျပဳမိသည္မွာ "ဤေတာကို ႐ုကၡစိုးေစာင့္သည္" ဟူေသာစာတန္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထိုစာတန္းကို ဖတ္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္။ စာတန္းကပ္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေဒသခံရြာသားမ်ားအား ေျခာက္လွန္႕လိုေသာေၾကာင့္ ေရးထားဟန္တူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာစာတတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ဖတ္မိပါမူ အလြန္အံၾသမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ႐ုကၡစိုးနတ္ကို ေတြ႕လိုေတြ႔ျငား CCTV ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေကာင္း ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါလိမ့္မည္။ နတ္ပံုရိပ္ကို CCTV ျဖင့္ အမွန္တကယ္ဖမ္းမိပါက ကမၻာေက်ာ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ေပးတည္း။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္းေတာ္-ဗန္းေမာက္ကားလမ္းသည္ မိုးအားႀကီးလွ်င္ တံတားက်ိဳးတတ္ေၾကာင္း။ ထိုတံတားက်ိဳးလွ်င္ တစ္မိုးလံုး ျပင္၍ မၿပီးပါ။ ကုတို႔ျဖင့္ ကုန္ကိုကဲ့ရပါသည္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္ေတာ့သည္။ အလုပ္သမားခ၊ ေလွခ ပိုကုန္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တံတားႏွစ္စင္းက်ိဳးသျဖင့္ ကားလမ္းပိုင္းတြင္ ကားႀကီးမ၀င္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္ က်ဲရသည့္ႏွစ္လည္းရိွသည္။ မႏၱေလးမွ ကုန္ကို ရထားျဖင့္ အင္းေတာ္ထိသယ္၊ အင္းေတာ္မွ ပထမ တံတားက်ိဳးေသာေနရာသုိ႔ကားျဖင့္၊ တံတားက်ိဳးသည့္ေနရာတြင္ ကုန္တင္ကုန္ခ် အလုပ္သမားလခ၊ ေလွခ၊ ေနာက္ ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္သယ္၊ ဒုတိယတံတားက်ိဳးသည့္ ေနရာေရာက္ ထိုေနရာတြင္လည္း ကုန္တင္ကုန္ခ် အလုပ္သမားလခ၊ ေလွခ၊ ေနာက္ ဗန္းေမာက္ထိသယ္ အေတာ္ကုန္က်စားရိတ္မ်ားပါသည္။ တံတားက်ိဳးသည့္ ႏွစ္မ်ားတြင္ ဗန္းေမာက္တစ္ေနရာထဲကြက္၍ ကုန္ေစ်းႏႈန္တက္တတ္ပါသည္။
တုန္စီတံတား၊ နံ႕သာတံတားႏွင့္ အင္းေတာ္ၿမိဳ႕အထြက္ အင္းရြာတံတားတို႔မွာ ႏွစ္စဥ္လိုပင္က်ိဳးသည္။ ကၽြန္ေတာ္မေမြးခင္ကတည္းကစ၍ ယခုထိ မဆံုးႏိုင္ေသးပါ။ က်ိဳးေကာင္းၿမဲ က်ိဳးေကာင္းဆဲပင္။
လမ္းေဘး၀ဲယာ တေလွ်ာက္မွာ အလြန္စိုေျပပါသည္ သစ္ေတာမ်ားဖံုးလြမ္းဆဲပင္ရိွပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့ ေတာျပဳန္းစ ျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။ ထိန္းသိမ္းၾကဖို႔လိုပါၿပီ။ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ႀကီးေရာက္စဥ္ ေတာင္ႀကီးနယ္ခံတစ္ေယာက္ကို ခ်ယ္ရီပင္ ျမင္ဖူးလို၍ " ျပပါဦးခ်ယ္ရီပင္" ဟုဆိုရာ ခ်ယ္ရီပင္ ရွာမရသလို ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္တြင္ ကၽြန္း၊ အင္၊ ကညင္စသည့္ သစ္မ်ားေပါသည္။

အင္ဥေပၚသည့္ရာသီတြင္ အင္ဥ အလြန္ထြက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မႈိဥဟုေခၚပါသည္။ မိႈဥေပၚေသာရာသီတြင္ မႈိဥကုန္ကူးသူမ်ားပင္ရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေခၚမႈိဥမွာ အင္ပင္မ်ားေအာက္ေျခတြင္ ေျမႀကီးေပၚ၌ ေျမျမဳပ္႐ံုတည္ရိွေနၾကေသာ မိႈတစ္မ်ိဳပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ မိႈဥဟုသာေခၚသည္။ ေၾကာ္စား၊ ခ်က္စား အလြန္းေကာင္းသည္။ ေနာက္ေဒသထြက္ စားစရာ တစ္မ်ိဳးမွာ ဂံုးေစ့ျဖစ္သည္။ အေတာ္ဆိမ့္ပါသည္။ ေလွာ္စားရျခင္းျဖစ္သည္။ အသီးမွာမူဆူးမ်ားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ တက္နင္းမိလွ်င္ လံုး၀လြယ္မည္မဟုတ္။ အတြင္းမွ အေစ့အဆံမွာ အေတာ္ကို ခ်ိဳဆိမ့္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္ေရာက္လွ်င္ ဂံုးေစ့ေလွာ္ တစ္အိုးေလာက္ေတာ့ ေလွာ္ေကၽြးခ်င္သည္။ ႀကိဳက္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ဟုပင္ဆိုခ်င္သည္။
ဤကားလမ္းကို အဓိကအားျဖင့္ ေႏြရာသီတြင္သာ ေကာင္းေကာင္းသံုးႏိုင္ပါသည္။ မိုးအကုန္ေဆာင္း၀င္သည္ႏွင့္ လမ္းျပင္ေတာ့သည္။ တစ္ေႏြရာသီလံုး သစ္တုိက္သည္။ ေႏြရာသီတြင္ ကားေပါေလ့ရိွသည္။ အေၾကာင္းမွာ သစ္တိုက္ေသာ အီဇူးစူးကားႀကီးမ်ားေပါေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုသစ္ကားမ်ားႏွင့္ လိုက္ရသည္မွာလည္း အႏၱရာယ္ႀကီးပါသည္။ တစ္ခါက သစ္လံုးတြင္းမွ ပါလာေသာ ေျမကိုက္ကာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ေသဆံုးဖူးသည္။ သစ္လံုးတင္ကားႀကီးမ်ားေမွာက္လွ်င္ အေသအေပ်ာက္ပိုဆိုးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလးတစ္ေယာက္မွာ သစ္တိုက္ကားေမွာက္စဥ္ ဆံုးပါးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ခ်ီၾကပိုးၾကေသာ ဦးေလးမ်ားထဲက တစ္ဦးျဖစ္သည္။

ထိုအင္းေတာ္-ဗန္းေမာက္ကားလမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေျခလ်င္ျပန္ဖူးသည္။ ၂၈ မိုင္ခရီး တစ္ခါမွ် မေလွ်ာက္ဖူးပါ။ ပထမဆံုး ခရီးရွည္းလမ္းေလွ်ာက္ျခင္းပင္။ မႏၱေလး မွာလို ၂၈ မိုင္ခရီးမဟုတ္ပါ။ အေတာ္ပင္ပန္းပါသည္။ ျဖတ္လမ္းသံုးၿပီးသြားရာ မွားသည္လား မွန္သည္လား မသိဘဲ ေရာက္လိုရာေရာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေသးသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ သႀကၤန္တြင္းျဖစ္၍ ကားမ်ားေျပးဆြဲျခင္းမရိွဘဲ ပိတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီေလာက္မွ စေလွ်ာက္သည္ ညေန ၅ နာရီေလာက္မွ ဗန္းေမာက္ကိုေရာက္ပါသည္။ လမ္းတြင္ ေရဆာလွ်င္ ေခ်ာင္းေရေသာက္ရသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္၍ အေတာ္လည္း ပူပါသည္။ သစ္ရြက္မ်ားကေၾကြေနသည္။ တိုက္လာသည့္ ေလမွာ ေလပူ။ ေသာက္လိုက္ရသည္ေရမွာ ေရဆာလြန္းမွ ရွာသျဖင့္ အလြန္ခ်ိဳသည္ဟု အထင္ရိွမိသည္။ေရဗူးလည္း ယူမလာသျဖင့္ ေရဆာ ေရငတ္သည့္ ဒုကၡကိုေကာင္းေကာင္းႀကံဳသည္။ ေခ်ာင္းေျမာင္းေပါ၍သာေတာ္ေတာ့သည္။ "ေရဗူးမပါ ေႏြခါမွသိ" ဆိုသည့္ စကား အလြန္းမွန္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိခြင့္ရခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဒသ ကားလမ္းေလး အေတာ္ေတာ့တိုးတက္လာပါသည္။ သိပ္ႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါ။ ကတၱရာလမ္းခင္ရန္ျပင္ဆင္မႈေၾကာင့္ ကတၱရာလမ္းႀကီး ပီပီျပင္ျပင္ မေပၚခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းေတာ့ ျဖစ္ခဲ့သည္ ကားမ်ားအတြက္ အေတာ္အဆင္ေျပသြားပါသည္။ တံတားမ်ားတိုးတက္လိမ့္ဦးမည္ဟု ေမ်ာ္လင့္မိသည္။ ထိုတံတားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္ျပန္ရတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဆႏၵျပင္စြားျဖစ္မိသည္။ ဤတံတားမ်ားကို တစ္ေန႔တြင္ အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္ဦးမည္ဟု။