ကေလးတစ္ဦး၏ ငါေတြ ႔မွတ္တမ္း (၂)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ေလး၏ ေတာင္ဖက္တြင္ ေပ ၁၀၀၊ ၁၅၀ ခန္႔ က်ယ္ေသာ ေခ်ာင္းတစ္ခု အေနာက္မွ အေရွ ႔သို႔ စီးဆင္းေနပါသည္။ ထိုေခ်ာင္းေလးတြင္ ေႏြအခါ ေရ အေတာ္နည္းပါသည္။ လူႀကီး ေပါင္လယ္ခန္႔ရိွပါမည္။ ေက်ာက္စရစ္ေပါေသာ ေခ်ာင္းျဖစ္ပါသည္။ ေႏြအခါတြင္ ေခ်ာင္းထဲ၌ ေရညိွမ်ား၊ ေက်ာက္ပြင့္ အေသမ်ား ျဖင့္ အေတာ္ဆိုပါသည္။ ေက်ာက္ပြင့္ အရွင္မွာ ေက်ာက္စရစ္တံုးေလးမ်ားတြင္ တြယ္ကပ္ေနၿပီး၊ အစိမ္းေရာင္ရိွပါသည္။ ေက်ာက္ေက်ာတံုးေလးမ်ားႏွင့္တူပါသည္။ ေရစီးတြင္ လႈပ္လႈပ္ ျဖင့္ အေတာ္လွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရခ်ိဳစဥ္ ထိမိ ခိုက္မိ၍ ေက်ာက္တံုးေလးမ်ားမွ ျပဳတ္ထြက္လာေသာ ေက်ာက္ပြင့္ စိမ္းစိမ္းေလးမ်ားကို ေရကူရင္း ဆယ္ယူ စားေသာက္တတ္ၾကပါသည္။ ေက်ာက္ေက်ာကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သဘာ၀ေက်ာက္ေက်ာ ဟုေခၚရမည္ ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသေခ်ာင္းမ်ားတြင္ အေလ့က် သဘာ၀အေလွ်ာက္ေပါက္ပါသည္။ ေက်ာက္တံုးေလးမ်ားမွ ျပဳတ္ထြက္လာၿပီး ရက္အေတာ္ၾကာလွ်င္ အညိဳေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီး မလတ္ဆတ္ေတာ့ပါ။
တစ္ခါတစ္ရံ ေမေမသည္ ေက်ာက္ပြင့္ေကာဟင္းလုပ္ေပးတတ္ပါသည္။ ေက်ာက္ပြင့္ေကာဟင္းလုပ္ပံုကို ေျပာျပလိုပါေသးသည္။ ေခ်ာင္းထဲမွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေက်ာက္ပြင့္ စိမ္းစိမ္းေလးမ်ားကို အမ်ားႀကီးရေအာင္ ဆယ္ယူ၍ မနက္ေစ်းတြင္ ေရာင္းခ်သူမ်ားရိွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႔ေလးမွာ ခုထိ မနက္ေစ်းသာ ဖြင့္ႏိုင္ပါေသးသည္။ သိပ္မတိုးတက္လွေသးပါ။ ထိုေက်ာက္ပြင့္စိမ္းစိမ္းေလးမ်ားကို ေရတြင္ စိမ္းထားပါသည္။ ညိႈမသြားေစရန္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္ပြင့္ေပၚခ်ိန္တြင္ ခ်ယားသီး သီးပါသည္။ ခ်ယားသီးအစိမ္းမွာ အေတာ္ဖန္ပါသည္။ ခ်ယားသီးဆိုသည္မွာ ခေရသီးပင္ျခစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဒသတြင္ ခေရဟု မေခၚၾကပါ။ ခ်ယားပန္း၊ ခ်ယားပင္၊ ခ်ယားသီး ဟုသာေခၚပါသည္။ ေမေမ ေက်ာက္ပြင့္ေကာမည္ဆိုလွ်င္ ခ်ယားသီးေကာက္ ရန္တာ၀န္ယူသူမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ညေနပိုင္းတြင္ ခ်ယားသီးမ်ား ေျမျပင္တြင္ ေၾကြက်ေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ႏွင့္ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ကုန္းေပၚတြင္ ခ်ယားပင္ႀကီးရိွပါသည္။ ေႏြရာသီ ညေနပိုင္းတြင္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနေသာ ခ်ယားသီးမည့္ ေကာက္ၿပီး လုစားေနေသာ ကေလးမ်ားႏွင့္ ထိုခ်ယားပင္ႀကီး ေအာက္တြင္ အေတာ္စည္ကားပါသည္။ ေက်ာက္ပြင့္ေကာရန္မွာ ခ်ယားသီးမွည့္ မလိုပါ။ အသီးစိမ္းျဖစ္မွ ဖန္မွေကာင္းပါသည္။ အသီးစိမ္းမွာ အလြန္ဖန္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳႀကိဳက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ကေလးအရြယ္မ်ား မေကာက္ၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ရလြယ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေက်ာက္ပြင့္ေကာလုပ္ရန္ ခ်ယားသီး ေကာက္ခိုင္တိုင္း တစ္အိမ္သားလံုး ထမင္းစားမိုးခ်ဳပ္ေလ႔ရိွပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီေနာင္ ၂ ဦးမွာ ႏွပ္တြဲေလာင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ခ်ယားသီးေၾကြ လိုက္လုရင္း ကစားရင္းမိုးခ်ဳပ္မွ ကမန္းကတမ္း ခ်ယားသီးစိမ္းေကာက္ကာ အိမ္ကို အေျပးျပန္ေလ့ရိွေသာေၾကာင့္ပင္။
ခ်ယားသီစိမ္းရလာလွ်င္ ေရစိမ္ထာေသာေက်ာက္ပြင့္ကို ပထမအႀကိမ္ ေရေႏြးဆူဆူထည့္ၿပီးပိုသတ္ကာ က်က္ေစလိုက္ပါသည္။ ခ်ယားသီးကိုလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ေရေႏြးမထည့္မီ ေရေႏြးပူပူျဖင့္ႏူးကာေခ်ၿပီး အေစ့ကို ခ်န္ၿပီး အသားခ်ည္းယူကာ ေက်ာက္ပြင့္ထဲသို႔ ေရာထည့္ရပါသည္။ ဆား၊ အခ်ိဳ႕မႈန္႔ သင့္႐ံုထည့္ၿပီး ေက်ာက္ပြင့္စိမ္းႏွင့္ ခ်ယားသီးစိမ္းတို႕ကိုေရာကာ ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူကို ေက်ာက္ပြင့္ ျမဳပ္႐ံုထည့္ၿပီး။ ဇြန္းျဖင့္ ဆား၊ အခ်ိဳမႈန္႔ သမေအာင္ေမြေႏွာက္ၿပီးေနာက္ စား႐ံုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒသဖတ္တြင္သာ ရိွေသာ ဟင္းလ်ာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေရညိွေကာဆိုေသာ ဟင္းတစ္မည္လည္း က်န္ပါေသးသည္။