ေရလိုေနေသာ ပ်ိဳးပင္မ်ား

သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႕၏ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားစြာ အနက္မွ ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာေပးသည့္ ေက်းဇူးတစ္ခုတည္း ျဖင့္ပင္ ရိွခိုးထိုက္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္မိသည္။ ထိုသံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားထဲမွ သံဃာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည့္ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသေရးသားေတာ္ မူခဲ့ေသာ ဒါန ႏွင့္ သီလ အေၾကာင္းမွ စာသားအခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုသည္။

"ေလာက၌ ရိွရိွသမွ် အလုပ္တို႔တြင္ သူတစ္ပါး မဆင္းရဲေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ အလုပ္ႏွင့္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ကူညီေသာ အလုပ္သည္ ေကာင္းေသာ အလုပ္အက်ိဳးမ်ားေသာ အလုပ္တို႔ေပတည္း။ ဒါနအလုပ္ႏွင့္ သီလအလုပ္ ၂ မ်ိဳးတြင္ ဒါနသည္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳႏိုင္ေသာ အလုပ္ျဖစ္၍ သီလအလုပ္က သူတစ္ပါး မဆင္းရဲေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ အလုပ္ျဖစ္၏။"

 ဟု ဆိုထားပါသည္။

ယခုကၽြန္ေတာ္တို႔ လွဴျဖစ္သည့္ ဒါနေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ကုသိုလ္ႀကီးႀကီးမားမား ရျခင္း၊ မရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေလးမထားပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွဴေသာ အလွဴေလးသည္ ေညာင့္ေစ့ေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အလွဴပစၥည္းရရိွသူတို႔သည္ တစ္ေန႔ ေညာင္ပင္ႀကီး ျဖစ္လာၾက ေစလိုသည္။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္လာၾကပါမည္။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္လာေနၾကၿပီ။ သူတို႔တစ္ေန႔ ထိုေနရာ ထိုေဒသကို။ သူတို႔မိဘကို သူတို႔ ညီ၊ ညီမေလးေတြကို၊ သားေတြ သမီးေတြကို၊ တဆင့္ျမင့္ေအာင္ ထမ္းတင္ေပးႏိုင္ လမ္းျပေပးႏိုင္သည့္ သူမ်ား ျဖစ္လာၾကေစလိုသည္။ ျဖစ္လာမည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ပါသည္။

ယခုတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခါနီး ရြာမွ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးမ်ားကို မ်က္စိထဲ ျမင္မိသည္။ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့စြာ ပညာသင္ေနရရွာေသာ ဥမမယ္၊ စာမေျမာက္ေသးသည့္ ကေလးငယ္မ်ားစြာ။ မိဘမ်ားကလည္း ဆင္းရဲလြန္းပါသည္။ စာအုပ္ဖိုး၊ ခဲတံဖိုးကို တကယ့္ကို အႏိုင္ႏိုင္ ဖ်စ္ညွစ္ေပးေနၾကရသည့္ မိဘမ်ား။

ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ မျပန္မီ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံမွ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးမ်ားကို စာအုပ္၊ ခဲတံလွဴမည္ ဆႏၵရိွလွ်င္ လွဴပါဦး ဟု အလွဴခံခဲ့သည့္ ရင္းႏွီးသည့္ သူငယ္ခ်င္း အနည္းငယ္ထံမွ သာျဖစ္သည္ မ်ားမ်ားေတာ့ အလွဴမခံျဖစ္ခဲ့ပါ။

အခ်ိန္မရသည့္ အတြက္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မလွဴႏိုင္ခဲ့။ တပည့္ေဟာင္းမ်ားက သြားလွဴေပးၾကသည္။ သူတို႔သည္ တစ္ခ်ိန္က ပ်ိဳးပင္၊ ယခုေရေလာင္းသည့္ လက္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆရာမေလးမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ တပည့္ေဟာင္းေလးမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ပန္းပ်ိဳးေနၾကေလၿပီ။