February 2, 2009

သားေပ်ာက္

ဟိုးတစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕မွာ ကုန္သည္လူငယ္တစ္ဦး နဲ႕ သားေလးတစ္ေယာက္ရိွခဲ့တယ္။ ကုန္သည္လူငယ္ဟာ သူ႔ဇနီးဆံုးၿပီးတဲ့ ေနာက္ မိတဆိုးေလးျဖစ္ေနရွာတဲ့ သူ႔သားကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကုန္သည္လူငယ္ အိမ္မွာမရိွတုန္း ကေလးကို လူဆိုးေတြက ဖမ္းဆီးေခၚ ေဆာင္သြားၾကတယ္။ အိမ္က ထြက္မသြားမီ ေဘးအိမ္ေတြကို မီးရိႈ႕ ထားခဲ့ၾကတယ္။ ကုန္သည္လူငယ္ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အိမ္ေဘးမွာ မီးေလာင္ထားတဲ့ ကေလးအေလာင္းတစ္ေလာင္းကို ေတြ႕တယ္။ သူဟာ သူသားကို သိပ္ခ်စ္ေတာ့ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ၿပီး သူ႔သားရဲ႕ အ႐ိုးျပာကို သူဘယ္သြားသြား သယ္သြားတယ္။


လေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့အခါ သူ႕သားငယ္ေလးဟာ သူခိုး ေတြလက္ကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာၿပီး သူ႔အေဖရိွရာအိမ္ကို အေျပးျပန္လာခဲ့တယ္။ သူဟာ သူ႔ေဖေဖအိမ္ကို ညသန္းေခါင္ ေလာက္ မွာ ေရာက္တယ္။ ေမာလြန္ေနလို႔ အသံမျပဳႏိုင္ရွာဘူး တံခါးဖြင့္ေပးဖို႕ တံခါးကိုေခါက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အေဖက အိမ္နားပတ္၀န္းက်င္က ခပ္ေနာက္ေနာက္ကေလးေတြ စတာေနာက္တာထင္ၿပီး တံခါးဖြင့္မေပး ဘဲ လ်စ္လ်ဴရႈျပစ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ သားငယ္ဟာ တံခါလာ မဖြင့္ေပးတဲ့ ဖခင္ကို စိတ္နာၿပီး အၿပီးတိုင္ ထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒီ တစ္ခါေတာ့ သူ႔ဖခင္ဟာ သားကို အမွန္တကယ္ ထာ၀ရဆံုး႐ႈံးလိုက္ရ ေတာ့တယ္။

အတိတ္ကနာက်င္မႈေတြ၊ စိတ္ပ်က္နာက်ည္းစရာေတြေၾကာင့္ ငါ့တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားတံခါးကို ဖြင့္မေပးဘဲ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ တံခါးေခါက္ ၿပီး၀င္လာမယ့္ ငါတို႔အတြက္ ေကာင္းျခင္း မဂၤလာေတြကို ပိတ္ပင္တား ဆီးရာေရာက္ပါတယ္။

8 comments:

Anonymous said...

ကိုစိုင္းခမ္းထြန္းခင္ဗ်ား ...
အခု၀တၳဳတိုေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားသိျမင္ ရလိုက္တာေလးေတြကေတာ့ ....
သတၱ၀ါေတြ ထဲမွာ လူဆိုတာ အစြဲအလန္းႀကီးတတ္တဲ့ အမ်ိဳးအစားအျဖစ္နဲ႕ ထိပ္ဆံုးကပါတယ္ဆိုတာရယ္ ...
ေမတၱာတရားနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ပိုလို႕ေတာင္ ျပင္းအားမ်ားတယ္ ဆိုတာရယ္ ... ေနာက္
ူလူေတြရဲ႕ အေသးအဖြဲ ကိစၥေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတတ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားေလးေတြ၊ အဲလို သေဘာထားေတြ မၾကာခဏလက္ကိုင္ထားတတ္လို႕လည္း ဆံုး႐ႈံးမႈကို ရင္ဆိုင္ေနရတတ္တယ္ဆိုတာေတြကို
လွစ္ကနဲ ျမင္လိုက္မိတယ္ ... ကိုစိုင္းေရ ...
တိုေပမယ့္ သိပ္ထိတဲ့ ၀တၳဳေလး ... ေပးခ်င္တဲ့ Message ကိုလည္း ရတယ္ ...
သိပ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ....

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ေမာင္ဖားႀကီး said...

message ေပးတာက မိုက္တယ္အစ္ကိုေရ... ဒါေပမယ့္
ကေလး အေဖကိုလည္း အျပစ္မဆိုသာဘူးေလ...
သူကလည္း ေၾကကြဲစိတ္က မကုန္ေသးလို႔ေနမွာေပါ႔ေနာ္...

JulyDream said...

ကၽြန္ေတာ့္ တံခါးက စိရံုေလး စိထားတာပါ။ တြန္းဖြင့္တတ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

WWKM said...

အလြန္ေကာင္းတဲ႔ ပို႔စ္ေလးပါ ေမာင္ေလးစိုင္းခမ္းထြန္း ေရ..

အတိတ္ကနာက်င္မႈေတြ၊ စိတ္ပ်က္နာက်ည္းစရာေတြေၾကာင့္ ငါ့တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားတံခါးကို ဖြင့္မေပးဘဲ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ တံခါးေခါက္ ၿပီး၀င္လာမယ့္ ငါတို႔အတြက္ ေကာင္းျခင္း မဂၤလာေတြကို ပိတ္ပင္တား ဆီးရာေရာက္ပါတယ္။

၀တၱဳေလးထဲက ေမာင္ေလးေပးခ်င္တဲ႔ Message ေလးကို အစ္မ ထိထိမိမိ
ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္ကြယ္။
ေက်းဇူးပါ ေမာင္ေလးေရ။
အစ္မလဲ အခုတေလာ ပ်င္းေနတာရယ္ ၊ ဘာေရးရမွန္းမသိတာရယ္ေၾကာင္႔
ပို႔စ္ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္ဖူးရယ္။

ေမာင္ေလးရဲ႕ ၀တၳဳေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္။

Anonymous said...

ကိုစိုင္းႀကီး.. ဖတ္ရတာ အႏွစ္သာရ ရွိတယ္ဗ်ာ။ စာေရးေကာင္းလ်က္နဲ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္မသြားပါနဲ႔ဗ်။ လုပ္စမ္းဘာ..။ ဆက္လက္အားေပးေနမယ္ဗ်ိဳ႕။

ေဒါင္းမင္း said...

ဒီ၀တၳဳေလးကေတာ႕တကယ္ကိုအသိေတြရပါတယ္....

Anonymous said...

၀တၱဳေလးကဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ ဆိုလိုျခင္တဲ့ သေဘာေလးကိုလည္း နားလည္ၿပီး ဘ၀အသိေတြတိုးပါတယ္.. ကိုစိုင္းထြန္းဆက္ေရးပါ..

stinoos said...

dolabuy replica bags in bangkok description replica bags online pakistan top article replica bags louis vuitton