စိုင္းခမ္းထြန္း: ေဟာင္ေကာင္သို႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ခရီး (၅)

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚလဲၿပီး ခဏနားျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးပိတ္ၿပီး ေဟာင္ေကာင္ေရာက္လာသည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရြင္ေသာစိတ္ အလ်ဥ္းမရိွပါ။ စင္ကာပူကိုသာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္သြား လိုသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေပ်ာ္စရာ မဲ့ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဟာင္ေကာင္ကို အလည္လာခဲ့ျခင္းမဟုတ္။ နားမလည္ႏိုင္ေသးျခင္းအတြက္ ၀မ္းလည္း အလြန္နည္းမိသည္။ မနက္က ဟိုတယ္ မရွာမီ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာ အခ်ိန္ ၆ ခြဲ ၇ နာရီေလာက္မွန္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚျဖစ္သည္။ သံေယာဇဥ္ ဆိုသည္ကား ေျပာျပ၍ ရေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္။ နားလည္ရခက္ေသာ အရာ။ တစ္စံုတရာကို ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳသိေနေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ကေလးျဖင့္ အသက္ရွင္လိုခဲ့သည္။ ပထမအႀကိမ္ေခၚတာ သူႏွင့္မေတြ႕၊ ဒုတိယ အႀကိမ္ဖုန္းေခၚေတာ့ သူကိုင္သည္။ သူ စိတ္ဆိုးသမွ်ေတြေျပာေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္သူ စိတ္ဆိုးေျပသည္ အထိေျပာပါေစဟု နားေထာင္ေနစဥ္ ေရေအာက္လမ္းကို အျဖတ္ ဖုန္းျပတ္သြားသည္။ သူစိတ္ဆိုးေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္ ပိုသိလာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထားခဲ့ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလး ေငြ႕ေငြ႔ပင္ မက်န္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီမွန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုသိရသည္။ အလြန္နာက်င္ေသာ ခံစားမႈမွန္း ခံစားဖူးသူမ်ား ခံစားနားလည္ႏိုင္သည္။ ထိုအရိပ္မ်ား တေရးေရးေတြးရင္ ရင္တြင္ အပူေတြသာ တိုးတိုးလာသည္။ "ေၾသာ္ ျဖစ္ရေလ" ဟု သက္ျပင္းလည္း အခါခါ ခ်မိသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ခ်မ္းသာေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာသူ မဟုတ္ပါ။ ဤလို ႏိုင္ငံရပ္ျခား တိုင္းတစ္ပါးထိ ကၽြန္ေတာ့္ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္လာမည္မွန္း လည္း ႀကိဳမသိခဲ့ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မတည္းဖူးေသာ ဟိုတည္တြင္ တည္းရသည့္ အတြက္ အမွတ္တရ ေတာ့ မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္ဦမည္ဟု စိတ္ကူးကာ အခန္းတြင္း အျပင္အဆင္မ်ားကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္မိေတာ့သည္။

အခန္းတြင္းမွ ေရေႏြးတည္စရာ လွ်ပ္စစ္ေရေႏြးကရား၊ အင္တာနက္ အတြက္ Network socket ရိွသည္။ ကြန္ပ်ဴတာအတြက္ Power Socket ထားေပးသည္။