အေမေရးတဲ့ စာတစ္ေစာင္ အပိုင္း (၁)

အေမေရးတဲ့ စာတစ္ေစာင္

အပိုင္း (၁)

သားေရ

အေမရိကမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ တျခားႏိုင္ဂ်ီးရီးယားလူငယ္ေတြလို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားအသင္းကေနတဆင့္ အိမ္ကိုပိုက္ဆံ မပို႔တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အိမ္ကိုလည္းျပန္မလာဘူး။ လူျဖဴမေလး တစ္ေယာက္နဲ႔မ်ား လက္ထပ္လိုက္တာလား။ သားအတြက္ေမေမ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ထားၿပီ ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ သူ႔နာမည္က ငိုဇီး။ သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ဘာသာေရးကိုင္း႐ိႈင္းတဲ့သူေတြပါ။ သူ႔ေမေမဟာ အေမ့လိုပဲ။ ငိုဇီးတို႔မိသားစုနဲ႔ အေမတို႔ၾကားမွာရိွတဲ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြ ပ်က္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္သား။

ကာကာရဲ႕ သားလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ လို႔ အေမေျပာပါရေစ။ သူ႔ကို တို႔ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားလူမ်ိဳးစု တိုးတက္ေရး ရံပံုေငြနဲ႔ ပို႔လိုက္တာ။ သူကေတာ့ လူျဖဴမေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးျပန္လာတယ္။ လူျဖဴေတြခ်ည္း သီးသန္႔ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲ သြားေနေတာ့။ သူ႔မိဘေတြကိုေတာင္ လာလည္ခြင့္ မေပးဘူး။ သူ႔မွာ ေခြးႀကီးတစ္ေကာင္ ရိွတယ္။ သူမိန္းမကဆို အဲဒီေခြးႀကီးကို သူ႔ေသြးသားတစ္ေယာက္လို ျပဳစုေကၽြးေမြးတာ။ သူမိဘေတြဆီ တစ္ေခါက္ေတာ့ လာလည္ပါတယ္။ သူက သူအေဖရဲ ႔ အိမ္အိုအိမ္ေဟာင္းႀကီးမွာ ညမအိပ္ဘူးတဲ့။ ညစ္ပတ္႐ႈပ္ပြေနလို႔တဲ့ေလ။ သူ႔မိန္းမကို ေခၚၿပီး ဟိုတယ္မွာ သြားတည္းၾကတယ္ဆိုပဲ။ တို႔ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားလူမ်ိဳးစု သက္ႀကီး၀ါႀကီးေတြနဲ႔ ေတြ ႔ ေတာ့ သူငယ္ငယ္ကလို ေျမေပၚ ၀ပ္တြားၿပီး ဂါရ၀မျပဳဘဲ လက္ႀကီးဆန္႔ေပးသတဲ့။

အေမသားဆီပို႔ေပးလိုက္တဲ့ဓာတ္ပံုထဲက ေခါင္ရမ္းပန္းေလးကိုင္ထားတဲ့ ဂါ၀န္ရွည္ေလးနဲ႔ ငိုဇီးေလးဟာ လွရဲ ႔ မဟုတ္လား။ သူအခု ခရစ္ယာန္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအသင္းရဲ ႔ ဆရာမ်ားေကာလိပ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတယ္။ သူကေလးက သားေကာင္းေတြ ေမြးဖြာေပးႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးေကာင္း႐ိုးေကာင္းေလးသားရဲ ႔။

ဂ်ာမနီကို သြားတဲ့ အိုဂါဂါရဲ ႔ သားကေတာ့ ဟိုတစ္ႏွစ္က ေဗာက္၀က္ဂြန္းလို႔ေခၚတဲ့ ကားအေကာင္းစားႀကီး တစ္စီး ပို႔လိုက္တယ္။ အိပ္ခန္းေပါင္း ၂၀ ပါတဲ့ စံအိမ္ႀကီးလည္းေဆာက္ၿပီး သြားၿပီတဲ့။ ခု ဟိုတယ္ႀကီး တစ္ခုေဆာက္ဖို႔ေတာင္ အုတ္ျမစ္ခ်ၿပီးသြားၿပီ။ အေမလည္း အသက္ႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့ အေမမေသခင္ေလး အေမ့ေျမးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေနခ်င္ေသးတယ္။ အေမလည္းရြာမွာ လူရယ္စရာအဘြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အိုရင္ဘိုေစ်းမွာရိွတဲ့ အေမ့ရဲ ႔ စည္းစိမ္ကုန္ ေစ်းဆိုင္ေလးကို ေရာင္းလိုက္လို႔ေလ။ ဒါကလည္း အေမရိကကိုသြားတဲ့ အေမ့ရဲ ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေလး မင့္ အတြက္ ပိုက္ဆံပိုပို႔ေပးဖို႔ အတြက္ပါကြယ္။ ခု အေမ့မွာ ေစ်းဆိုင္ေလး မရိွေတာ့ဘူးသားရဲ ႔။ အဲဒါေၾကာင့္ ခု အေမေလ မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ေခါင္းရြက္ဗ်တ္ထိုးေစ်းသည္ လုပ္ေနရၿပီသားေရ။

သားသတိရေသးလား အေမ့အတြက္ ကားတစ္စီးနဲ႔ ဒ႐ိုင္ဘာတစ္ေယာက္ထားေပးမယ္ဆိုတာေလ။ အေမကေတာ့ ငါ့သားပို႔လိုက္တဲ့ ကားႀကီးရဲ ႔ ေနာက္ခန္းမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ္ႀကီးလို ထိုင္ၿပီးေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာကို ေနာက္ကေန အမိန္႔ေတြေပးမယ္။ အေမ့ မိတ္ေဆြေတြဆီသြားလည္မယ္။ သူတို႔ေတြ အားက်ေနၾကမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္ သားရယ္။ အေမကေတာ့ အေမသားေလးဟာ ဘုရားသခင္ေဟာခဲ့တဲ့ ၀ိုင္နဲ႔မိန္းမအတြက္ ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို လက္ဖြာဖြာနဲ႔ အရမ္းသံုးျဖဳန္းပစ္တဲ့သူ ျဖစ္မလာပါေစနဲ႔လိုပဲ ဆုေတာင္း ေနမိတယ္။

သားေလး အိုဘီရဲ ႔ သမီးေလးကိုေတာ့ မွတ္မိဦးမယ္ဆိုတာ အေမ အတပ္ေျပာရဲတယ္။ သား အေမရိကကို ထြက္သြားၿပီးလို႔ သိပ္မၾကာခင္ပဲ သူလည္း အီတလီကို ျပည့္တန္ဆာလုပ္ဖို႔ထြက္သြားတယ္။ မႏွစ္ကမွ သူလည္း သူ႔မိဘေတြဆီ လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ျပန္လာတာ။ သင့္ေတာ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ လက္ထပ္သြားၿပီးသြားၿပီ။ သူတို႔လက္ထပ္ပြဲကို ဘုရားေက်ာင္းမွာ လုပ္တာ။ ဘုရားေက်ာင္းျပင္ဖို႔ အလွဴႀကီးေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူဟာ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ျပစ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္။ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ရဲ ႔ေသြးနဲ႔ သန္႔ရွင္းေစခဲ့ၿပီလို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကေျပာတယ္။ ခုဆို သားေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ေမြးၿပီးၿပီတဲ့။ လူေတြလည္း သူအီတလီမွာ တစ္ခါတုန္းက ျပည့္တန္ဆာလုပ္ခဲ့တာကို သတိမရၾကေတာ့ပါဘူး။

သားေလး တျခား လူမည္းေတြနဲ႔ေရာ ေပါင္းသင္းျဖစ္လား။ သားရဲ ႔မ်ိဳး႐ိုးဇစ္ျမစ္ကိုေရာ သတိရတုန္းပဲလား။ လူမည္းေတြရဲ ႔ ႐ိုးရာအစားအေသာက္ေတြကို ရွာရွာေဖြေဖြ စားတုန္းပဲလား။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူျဖဴေတြရဲ ႔ အစားအေသာက္က သားကို လူျဖဴေတြရဲ ႔ လမ္းကိုလိုက္ဖို႔ ေခၚသြားမွာ အေမစိုးရိမ္တယ္ သား။ သားေရ … သားေလွ်ာက္မယ့္လမ္းကို သားစဥ္းစားပါ။ လက္ဖြာဖြာနဲ႔သံုးျဖစ္ေနသလားဆိုတာ ကိုယ္ဟာကို ဆင္ျခင္ပါ။ အေမ မေသခင္ေတာ့ သားအတြက္ ေန႔စဥ္ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္သားရယ္။

ဆက္ရန္ ....