သူမသိေတာ့ပါ

သခၤါရ သေဘာကို ျမင္ေစႏိုင္ပါသည္။ လူတစ္ဦးေသဆံုးရန္ မခက္လွပါ။ အေၾကာင္းအရာတိုက္ဆိုင္သြားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းေသဆံုးသြားပါသည္။ လူသည္ သက္ရိွမ်ားထဲတြင္ မိမိကို.ယ္ မိမိဂ႐ုစိုက္ေနထိုင္ႏိုင္သည့္ အသိဥာဏ္ျမင့္ေသာသတၱ၀ါ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ထက္ သက္တမ္းတိုေသာ သတၱ၀ါမ်ားၾကာတြင္ လူသည္ ေတာ္ေတ္ာႏွင့္ မေသႏိုင္၊ အသက္ ၆၀ ၊ ၇၀ ေတာ့ ေနရမည္ဟု ထင္ျမင္မွတ္ယူထားၾကပါသည္။ အမွန္မွာ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ေသဆံုးသြားႏိုင္သည္ပင္။ ပံုတြင္ပါေသာ တြင္ခံုလုပ္သားသည္ သူ၏နံနက္ခင္းအလုပ္လာခ်ိန္မွာ သာမန္ေန႔မ်ားလိုပင္ျဖစ္မည္။ လက္ဖက္ရည္ သို႔မဟုတ္ ေကာ္ဖီေသာက္၊ မုန္႔စား လုပ္ငန္းခြင္ထဲ၀င္ေပမည္။ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ မေတာ္တဆေလးမွ သူ႔အသက္ ထိခိုက္သည္ အထိျဖစ္ပြားခဲ့ေပမည္။ သူရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္စြာ ကိုင္တြယ္ လုပ္ကိုင္ အသံုးခ်ေနေသာ တြင္ခံုသည္ သူ႔ကို အသက္အႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစလိမ္မည္ဟု သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မည္မဟုတ္ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္၍ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနမည္မွန္း သူမသိေတာ့ပါ။ လူတစ္ဦး၏ အသက္သည္ ေရာဂါႀကီးျဖစ္မွ ေသသည္မဟုတ္။ ေဆးကုခြင့္ရၿပီးမွ ေသသည္မဟုတ္။ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြးေၾကာင္း ... ထိုသ႔ို ထိခိုက္ ေသဆံုးမည့္ အခ်ိန္ေလးတြင္ သူနာက်င္မႈကို အခိုက္အတန္႔ေတာ့ ခံစားရမည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ တြင္ခံု ခ်ပ္ေခါင္း၏ ထိုးျဖတ္ ႐ိုက္ခတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ဦးေႏွာက္မ်ား ထိခိုက္အၿပီး သူ ေသဆံုးေပမည္။ ဘာမွ် သိေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ သူ႔ခႏၶာသည္ တစ္တံုးစီ တစ္စစီ ျဖစ္ကာ သားတစ္မ်ား ျဖစ္ကုန္ေၾကာင္းလည္း သူမသိေတာ့ပါ။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကာ မွတ္တမ္းတင္ထားေၾကာင္းလည္း သူမသိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္တြင္ ေဖာ္ျပေနေၾကာင္းလည္းသူမသိေတာ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး၏ ေဖာ္၀ပ္ေမးလ္မွ ကၽြန္ေတာ့္ထံေရာက္ရိွ လာေၾကာင္းလည္း သူမသိေတာ့ပါ။