ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတာတြင္းကာလမ်ား (၅)

ေတာက်က် ၿမိဳ႕ေလးက ကၽြန္ေတာ္။ ေျပာျပခ်င္ေသးေသာ ေတာထဲက အေၾကာင္းမ်ား။ ငယ္ငယ္က ႀကံဳခဲ့သမွ်၊ ေတြ႔ခဲ့သမွ်။ ေခ်ာင္းထဲမွ ေကာက္ရတတ္ေသာ ေက်ာက္ပုတီးေစ့မ်ား အေၾကာင္း။ ထိုပုတီးေစ့မ်ားကို သတင္းစာထဲတြင္ ခဏ ခဏေတြ႕ရတတ္သည္။ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ားအျဖစ္။ ထိုပံုမ်ားကို ျမင္ရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ ေနရာတစ္၀ိုက္ တစ္ခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားခဲ့ပံုရသည္။ ေက်ာက္လက္နက္ပံုစံမ်ားကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ မိုးႀကိဳးသြားဟု ေျပာေျပာေနၾကသည့္ ေၾကးလက္နက္ကို လည္း မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ ၄ တန္း (စက္မႈတကၠသိုလ္က စတုတၳႏွစ္ကို ၄ တန္းဟု ေျပာၾကသည္။ ပထမႏွစ္ကို ၁ တန္း၊ ဒုတိယႏွစ္ကို ၂ တန္း၊ အဲဒီလို)တြင္ အိမ္က ေရႊတြင္းလုပ္ေတာ့ ေရႊလုပ္ကြက္ထဲတြင္ ျဗဳန္းစုပ္တင္ရင္း မိုးႀကိဳးသြားဟု ေခၚသည့္ ထိုေၾကးလက္နက္ကို ေတြ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ညီမ်ာက စေတြ႔ေတာ့ ၀င္းလက္ေတာက္ေျပာင္ေနသည့္ အ၀ါေရာင္ေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ေရႊဟုထင္ကာ ၀မ္းအသာႀကီးသာခဲ့သည္။ ေနာက္ ကုန္းေပၚေရာက္လာၿပီး နာရီအေတာ္ၾကာ ေရေျခာက္သြားေတာ့မွ ေၾကးျဖစ္မွန္းသိရေတာ့ အေပ်ာ္ေတြေပ်ာက္ကုန္သည္။ မိုးႀကိဳးသြားသည္ ေရဒီယိုနားထားလွ်င္ ေရဒီယိုပိတ္သြားသည္ ဆို၍ စမ္းၾကည့္သည္ မပိတ္။ စက္ေပၚတင္လိုက္လွ်င္ စက္ရပ္သည္ ဆို၍ တင္ၾကည့္သည္ မရပ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစြမ္းထက္ေသာ မိုးႀကိဳးသြား အျဖစ္ေရာင္းရန္မွာလည္း မဟုတ္။ ေနာက္ဆံုး ထိုေၾကးမိုးႀကိဳးသြားထဲမွာ အေနာက္ဖက္ အရိုးတတ္ရာဖတ္တြင္ အေပါက္ရိွရာ ထိုအေပါက္ထဲမွ တစ္ခုခု မ်ားထြက္ လာမလားဟု ထင္ကာ တုတ္ျဖင့္ ကေလွာ္ၾကည့္သည္။ အထဲမွ ျပာလိုလို အမႈန္မ်ား ထြက္လာသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အေဖက ထိုျပာမ်ားမွာ ဆရာမ်ား စီရင္ထားေသာ ျပဒါးေသဟု ဆိုေသးသည္။ ထိုုျပာကို က်ိဳထားသည့္ခဲထဲ ထည့္ခတ္လိုက္လွ်င္ ခဲမ်ား ေရႊျဖစ္သည္ဟု ဆိုတုန္း။

ေက်ာက္ပုတီးေစ့ေလးမ်ားကိုလည္း ေခ်ာင္းထဲမွာ ပင္ အေတြ႕ရမ်ားပါသည္။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ တစ္လံုးေကာက္ရဘူးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားတြင္ မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ားကို တားႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ကာ တံခါးအ၀င္၀၌ ႀကိဳးကေလးျဖင့္ ဆြဲထားတတ္ၾကသည္။ ထိုပုတီေစ့ကေလးမ်ားက ဆီးျဖဴသီး ခပ္ႀကီးႀကီး အလံုးေလာက္ရိွသည္။ အလယ္တည့္တည့္တြင္ ဟိုဖက္ သည္ဖက္ တိုးလ်ိဳေပါက္ အေပါက္ကေလးတစ္ေပါက္္ပါသည္။ အေရာင္က ညိဳျပာျပာဟုထင္ပါသည္။ သမိုင္းသုေတသီမ်ား သြားေရာက္ သုေတသနလုပ္သင့္သည္။ ယခုတိုင္ ရွာလွ်င္ ေတြ႕ဦးမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ပင္ ေၾကးလက္နက္ ရိွေနပါဦးမည္။ ေက်ာက္ပုတီးေစ့ေလးမ်ားကိုေတာ့ လိုက္ေမးလွ်င္ တစ္အိမ္ အိမ္တြင္ ရိွေနႏိုင္ေသးသည္။ ကြင္းဆင္းၿပီး ရွာလွ်င္လည္း ေတြ႕ဦးမည္မွာ မလႊဲ။

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အေဖ ေက်ာက္ငါးရုပ္ေလး တစ္ခု ဖလားခြက္ေလးထဲထည့္ထားတာျမင္ဖူးသည္။ ဘယ္သူပိုင္သည့္ ေက်ာက္ငါး႐ုပ္ေလးမွန္း မသိပါ။ ေရထည့္ေပးထားသည္။ တကယ့္ငါးေလးလို။ မ်က္လံုးေနရာ။ ပါးဟက္ေနရာ။ ဆူးေတာင္ေနရာေလးမ်ားပါသည္။ ေရေတာ့မကူးပါ။

ေျပာေနရင္း ခ်ိဳးငွက္ကေလးမ်ား၏ သဘာ၀ကို သြားအမွတ္ရသည္။ ခ်ိဳးကေလးမ်ားသည္ ဥ အုလွ်င္ ၂ လံုးသာ အုသည္ ဟုဆိုပါသည္။ ၃ လံုးဆိုလွ်င္ တစ္လံုးမွာ အျမဳေတ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ခ်ိဳးအျမဳေတက မီးကြင္းသည္။ မီးျဖင့္ေပါက္ရေသာ ေသနတ္ၿပီးသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ စာဖတ္တတ္လာေတာ့ ေမာင္ေဆြမင္း ေရးသည့္ တြတ္ပီ ကာတြန္းမ်ားကို ဖတ္ျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္း တစ္ခုထဲတြင္ ခ်ိဳးအျမဳေတအေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖတ္က ယူဆတာႏွင့္ သြားတူတာကို အမွတ္ရဖူးသည္။ ၾကားဖူးေသာ္လည္း တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ။

အျမဴေတမ်ားအေၾကာင္းေျပာရင္းအစြမ္းထက္တာေတြအေၾကာင္းေျပာသည့္ ဆရာတစ္ဦးစကားကို အမွတ္တရ ေဖာက္သည္ခ်လိုသည္။ ဆရာေျပာျပသည္က ဘိုးေတာ္အေၾကာင္း။ လူေတြက ဘိုးေတာ္ဆီ အေဆာင္ေတာင္းေတာ့ ဘိုးေတာ္က ေပးစရာရွာေပးသည္ဟုဆိုပါသည္။ ေရမခ်ိဳးတာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ အကၤ် ီထဲ လိုက္ႏႈိက္လိုက္သည္။ ခ်ိဳင္းၾကားကို စမ္းသည္။ လက္ႏွင့္ ပြတ္ၾကည့္သည္ ထြက္လာသည့္ ေခ်းကို လက္ႏွင့္လံုးကာ အလံုးေလးျပဳလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ေတာင္းသူကို တစ္လံုးၾကစီ ေပးသည္။ အေဆာင္ ေတာင္းသူတို႔က တရိုတေသယူၾကရွာသည္။ ပုလင္းေသးေသးေလးေတြႏွင့္။ ေနာက္မွ ဘိုးေတာ္က ေျပာသည္ ...

"ကဲ ကဲ ေဆာင္ထားရင္ ေလးတယ္"

"ရွဴ ရင္ နံတယ္"

"ေရစိမ္ၿပီးေသာက္ရင္ ေသးေပါက္တယ္"

ေတာၾကား ေတာင္ၾကား ဗဟုဟုတေ၀းေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နယ္သူနယ္သားထံတြင္ ယခုထိ ယံုၾကည္ကာ စုန္းစာခ်၊ တေစၦပစ္ ဆိုသည့္ ရိုးရာမ်ားရိွဆဲ။ စုန္း၊ ကေ၀ ၊ တေစၱ ၊ မွင္စာ ဇာတ္လမ္းမ်ားအေၾကာင္း ... ျပန္ေျပာင္း၍ လည္းေျပာပါဦးမည္ ..

.

.

.

.

ေမခြန္း (၁) မိုးႀကိဳးသြားျမင္ဖူးပါသလား။

ေမခြန္း (၂) ခ်ိဳးအျမဴေတအေၾကာင္းဘာေတြမ်ား သိထားပါေသးလဲ။

ေမးခြန္း (၃) စုန္းအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားပါသလား။

ေမးခြန္း (၄) တေစၦအေျခာက္ခံရဖူးပါသလား။ ေၾကာက္သလား။

.

.

.

.