စိုင္းခမ္းထြန္း: အင္းေတာ္ၿမိဳ႕မွ အမွတ္တရေန႔ရက္မ်ား (၅)

March 22, 2009

အင္းေတာ္ၿမိဳ႕မွ အမွတ္တရေန႔ရက္မ်ား (၅)

အင္းေတာ္ဆိုသည့္ နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ အင္း၊ အိုင္ အေတာ္ေပါပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီး အိမ္ေရွ႕တြင္ ေျမာင္းရိွသည္။ ၆ ေပေလာက္က်ယ္သည္။ ရထားလမ္းကို ေပ ၂၀ ခန္႔ရွည္ေသာ တံတားေအာက္မွ ျဖတ္စီးသည္။ ထိုတံတားမွာ တံတာတိုေလးသာ။ အင္း၊ အိုင္ ေပါသည့္ အေလ်ာက္ ငါးလည္း အလြန္ေပါသည္။ ငါးႀကီးမ်ားေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ငါးခူ၊ ငါးရံ႕၊ ငါးေျပမ၊ ငါးက်ည္း၊ ငါးသလက္ေခါက္၊ ငါးစင္ရိုင္း စသည့္ငါးမ်ား။ ငါးဖယ္လည္းရိွသည္။ နည္းနည္းရွားသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အင္းေတာ္ေရာက္စ ပထမဆံုး ငါးမွ်ားသည္ကို ခုထိမွတ္မိဆဲ။ ငယ္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္ ငါးမွ်ားတာ ၀ါသနာ ပါဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုထံမွ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႏွင့္ ငါးမွ်ားတံ ရလာသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ငါးဘယ္လိုမွ်ားရမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ တီေကာင္ကို ငါးမွ်ားခ်ိတ္တြင္ တပ္ၿပီး ငါးမ်ားျမင္ေနရသည့္ေနရာတြင္ ခ်ၾကည့္သည္။ ငါးလာမဟပ္ ေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္မရွည္။ လူႀကီး သူႀကီးေျပာသည့္ စကားကို အမွတ္ရသည္။ ငါးပြက္ရာ ငါးစားခ် ဆိုသည့္ စကား။ တကယ္ပင္ ကၽြန္ေတာ္က ငါးပြက္ရာ ငါးစာလိုက္ခ်သည္။ အခါ ၂၀ - ၃၀ ေလာက္ လိုက္ခ်ရင္း တစ္ေနရာတြင္ေတာ့ ငါးတစ္ေကာင္ ဆြဲေျပးေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငါးမွ်ားတံကို သုတ္ (ဆြဲတင္သည္) ေတာ့သည္။ ငါးတစ္ေကာင္ ဖပ္လပ္ ဖပ္လပ္ျဖင့္ ပါလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထင္ အေတာ္ႀကီးသည္။ ငါးက စိမ္းျပာျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဗန္းေမာက္တြင္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး။ ဗန္းေမာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ဖူးခဲ့သည္က။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ငါးခံုးမ၊ ငါးလူး၊ ငါးရံ႕၊ ငါးက်ည္း၊ ငါးစင္႐ိုင္း စသည့္ ငါးမ်ား၊ မိုးတြင္ အေမ၀ယ္လာတတ္သည့္ ငါးပတ္ မ်ား။ ခုငါးက စိမ္းျပာျပာ၊ အေကာင္က ဆူးေတြႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ မကိုင္ရဲ။ ငါးစင္ရိုင္းလို ကိုင္လွ်င္ အဆိပ္တက္မည္လည္းေၾကာက္သည္။ ငါးက်ည္းတြတ္မိလွ်င္ မလြယ္။ အီစိမ့္ေနေအာင္ ခံရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ငါးမွ်ားတံႀကီးအလိုက္မေျပးသည္။ ထိုငါးေျပမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀တြင္ ပထမဆံုး မွ်ား၍ ရေသာ ငါးျဖစ္သည္။ ထို အခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။ ငါးႀကီးဖမ္းမိ၍။ ခုေတာ့ ထိုငါးေလး ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနၿပီ မသိပါ။ တိရိစၦာန္ဘ၀မွ လြတ္ပါ ကၽြတ္ပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါသည္။ ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ ကိုလည္း သူ႕အား အမွ်ေ၀ပါသည္။

ငါးေျပမ

ငါးက်ည္း

ငါးစင္ရိုင္း

ငါးခံုးမ

ငါးခူ

ငါးပတ္

ငါးလူး

ငါးဖယ္

ထိုေျမာင္းကေလးမွာ မိုးအခါ ေရႀကီးသည္။ ေရမ်ားက တဟုန္ထိုး။ မိုးတစ္ည ရြာသည္ႏွင့္ အင္းေတာ္ၿမိဳ႕က ေရနစ္ႏိုင္သည္။ မိုးတြင္း ေရႀကီးသည္ ကို ႏွစ္စဥ္ႀကံဳသည္။ အင္းေတာ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္စႏွစ္မ်ားကေတာ့ နည္းနည္း သက္သာသည္။ ေရစီးေရလာေကာင္းသည္ကိုး။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ ပိုပိုဆိုးလာသည္။ေျမာင္းမ်ား ပိတ္ကုန္သည္။ ရွင္းသူမရိွ။ ေျမာင္းမ်ားပိတ္ေသာေၾကာင့္ ေရမ်ားထြက္ေပါက္ပိတ္ကာ အိုင္ဖြဲ႕လာၿပီး ေရႀကီးသည္။ ၁၀ တန္းႏွစ္တြင္မူ ေရႀကီးလြန္သည့္အတြက္ စာသင္ခန္းမ်ားအတြင္း ၀င္ေသာေၾကာင့္ စာေမးပြဲေျဖရက္ ကိုပါ ေက်ာင္းပိတ္လိုက္ရသည္။ ထိုစဥ္က ပထမ အစမ္းစားေမးပြဲ။ သီတင္းကၽြတ္ ပလႅင္ေဆးမိုး။

ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီး အိမ္က ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္။ ေရစႀကီးၿပီဆို အိမ္၀င္းထဲ ေျမာင္းထဲမွ ေရမ်ားလွ်ံ၀င္လာသည္။ ေရႀကီးၿပီဆိုလွ်င္ ေသာက္ေရ ႏွင့္ ထမင္းခ်က္စရာ သံုးေရက ဒုကၡေရာက္သည္။ ေရတြင္း ေဘာင္နိမ့္လွ်င္ ေရတြင္းမွာ ေရနစ္ၿပီး ေရက သံုးမရေတာ့။ ေရက်လွ်င္ ေရတြင္း ပက္ဖို႔သာျပင္။ အင္းေတာ္ေရတြင္း မ်ားက ေရတြင္းတိုင္းမေကာင္း။ ေရဆီမ်ားတက္သည္။ ေရေစးေတြ။ ဆပ္ျပာအျမဳပ္ေကာင္းေကာင္းမထြက္။ ေရခပ္ၿပီး ပံုးထဲထည့္ထားလွ်င္ မနက္ဆို အနည္မ်ားက ပံုးတြင္ အရစ္လိုက္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရစစ္ရသည္။ သဲႏွင့္ ဖြဲျပာ၊ ေက်ာက္ခ်ဥ္ စသည္တို႔ျဖင့္။ အင္းေတာ္တြင္ ေရတြင္းႏွင့္ ေရစစ္ကန္ေလးမ်ား တြဲလ်က္ရိွတတ္ၾကသည္။ ေရကေတာ့ ေပါပါသည္။ ၈ ေပ ၉ ေပ ေလာက္ေရတြင္းဆို သံုးမကုန္။

အင္းေတာ္ ေရႀကီးေသာရက္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးမ်ားအဖို႕ကေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ ေရထဲဆင္း ေရကူး။ ေရ၀ါ၀ါ၊ ေရနီနီေတြထဲ။ အမွန္ေတာ့ အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကားမွ စီးလာသည့္ အတြက္ အီးတံုးမ်ားလည္းပါပါသည္။ ေျမာင္းထဲ ေရကူးေနစဥ္ အနီးကပ္လာမွ ျမင္မိလွ်င္ေရွာင္မလြတ္ေတာ့။ လက္ႏွင့္ကလည္း မကိုင္ခ်င္။ ေ၀းေ၀းလည္းသြားလို႔မရေတာ့။ ရိွရာနည္းသံုးရေတာ့သည္။ ေရငုပ္ကာ ေရွာင္လိုက္ရသည္။ အီးတံုးက အေပၚ ကိုယ္ကေအာက္။ ပါးစပ္ကို တင္းေအာင္ ေစ့ထားရသည္။ (:P)

ေရႀကီးသည့္ ရက္မ်ားအေၾကာင္းက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္ .. ..... ခုေတာ့ နားဦးမည္ (:D)