သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဘာသာဝင္သူဦးေရ တိုးပြားေစျခင္းလား?

သာသနာျပဳသူမ်ားသည္ ဘာသာတရားမ်ား၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ အမွန္တရားကိုသိရိွ နားလည္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစျခင္းဟူသည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚ မေလွ်ာက္ဘဲ ဘာသာဝင္သူဦးေရ မ်ားျပားေစျခင္းကို သာ အာ႐ံုျပဳ အားထုတ္ၾကပါက ကမၻာတြင္ ဘာသာေရးကို အေျခခံေသာ စစ္ပြဲႀကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ ျဖစ္သည္။ ဘာသာဝင္မ်ားသည္ ဘာသာတရား၏ အဆံုးအမကို လိုက္နာရန္ထက္၊ ဘာသာဝင္ဦးေရ မေလ်ာ့က်ေရး၊ တိုးပြားေရးကို ဦးတည္လာပါက ဘာသာတရားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အေသခံသူ၊ ဘာသာတရားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ သတ္ျဖတ္သူ စသည္ျဖင့္ ဘာသာတရားမ်ား၏ မူလပန္းတိုင္မွ ေသြဖည္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားၾကမည္ ျဖစ္သည္။

သာသနာျပဳသူမ်ားသည္ သာသနာကို ကာကြယ္ရန္ အတြက္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဘာသာျခားကို မုန္းတီးေရးတရားမ်ား ေဟာၾကားျခင္း၊ ႏွိပ္ကြပ္ေရးတရားမ်ား ေဟာၾကားျခင္း ျပဳပါက လမ္းမွား ေရာက္ကုန္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သာသနာျပဳသူမ်ား ျပဳရမည့္ အလုပ္မွာ အမွန္ကို နားမလည္ေသးသူကို နားလည္ေစရန္ ရွင္းျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ရွင္းျပႏိုင္ရန္ အတြက္ ကိုယ္တိုင္တရားကို သိဖို႔လိုသည္။ ကိုယ္တိုင္တရားကို နားလည္ဖို႔ လိုသည္၊ ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံေနထိုင္ အားထုတ္ဖို႔ လိုသည္။

ဗုဒၶေဟာၾကားေသာ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တရားမ်ားမွာ  ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္ ..

ပဌမ သဒၶမၼသေမၼာသသုတ္
သာသနာ ေပ်ာက္ပ်က္ရန္ ကြယ္ပရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး 
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) တရားကို ႐ိုေသစြာ မနာကုန္။
(၂) တရားကို ႐ိုေသစြာ မသင္ကုန္။
(၃) တရားကို ႐ိုေသစြာ မေဆာင္ကုန္။
(၄) ေဆာင္ထားေသာ တရားတို႔၏ အနက္ အဓိပၸါယ္ကို ႐ိုေသစြာ ဉာဏ္ျဖင့္ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ကုန္။
(၅) အနက္သေဘာကို သိ၍ တရားသေဘာကို သိ၍ (ေလာကုတၱရာ) တရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို႐ိုေသစြာ မက်င့္ကုန္။

သာသနာတည္တံ့ရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) တရားကို ႐ိုေသစြာ နာကုန္၏။
(၂) တရားကို ႐ိုေသစြာ သင္ကုန္၏။
(၃) တရားကို ႐ိုေသစြာ ေဆာင္ကုန္၏။
(၄) ေဆာင္ထားေသာ တရားတို႔၏ အနက္ အဓိပၸါယ္ကို ႐ိုေသစြာ ဉာဏ္ျဖင့္ စူးစမ္း ဆင္ျခင္ကုန္၏။
(၅) အနက္သေဘာကို သိ၍ တရားသေဘာကို သိ၍ (ေလာကုတၱရာ) တရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို႐ိုေသစြာ က်င့္ကုန္၏။

ဒုတိယ သဒၶမၼသေမၼာသသုတ္
သာသနာ ေပ်ာက္ပ်က္ရန္ ကြယ္ပရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး 
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) သုတ္, ေဂယ်, ေ၀ယ်ာကရုိဏ္း, ဂါထာ, ဥဒါန္း, ဣတိ၀ုတ္, ဇာတ္, အဗၻဳတဓမၼ, ေ၀ဒလႅ-ဟု အဂၤါ ၉-တန္ ရွိေသာ တရားေတာ္ကို မသင္ယူကုန္။
(၂) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္သူတစ္ပါးတို႔အား မေဟာၾကားကုန္။
(၃) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္သူတစ္ပါးကို မပို႔ခ်ၾကကုန္။
(၄) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္ရြတ္ဖတ္ (သရဇၩာယ္) ျခင္းကို မျပဳကုန္။
(၅) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္မၾကံစည္ကုန္၊ အဖန္ဖန္ မသံုးသပ္ကုန္၊ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ မဆင္ျခင္ကုန္။

သာသနာတည္တံ့ရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) သုတ္, ေဂယ်, ေ၀ယ်ာကရုိဏ္း, ဂါထာ, ဥဒါန္း, ဣတိ၀ုတ္, ဇာတ္, အဗၻဳတဓမၼ, ေ၀ဒလႅ-ဟု အဂၤါ ၉-တန္ ရွိေသာ တရားေတာ္ကို သင္ယူကုန္၏။
(၂) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္သူတစ္ပါးတို႔အား ေဟာၾကားကုန္၏။
(၃) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္သူတစ္ပါးကို ပို႔ခ်ၾကကုန္၏။
(၄) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို အက်ယ္ အားျဖင့္ရြတ္ဖတ္ (သရဇၩာယ္) ျခင္းကို ျပဳကုန္၏။
(၅) နာယူၿပီး သင္ယူၿပီးေသာ တရားကို စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ၾကံစည္ကုန္၏၊ အဖန္ဖန္ သံုးသပ္ကုန္၏၊ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ ဆင္ျခင္ကုန္၏။

တတိယ သဒၶမၼသေမၼာသသုတ္
သာသနာ ေပ်ာက္ပ်က္ရန္ ကြယ္ပရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး 
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) မေကာင္းသျဖင့္ ယူအပ္ေသာပါဠိကို မေကာင္းသျဖင့္ ထားအပ္ကုန္ေသာ ပုဒ္ ဗ်ည္းတို႔ျဖင့္ သင္ၾကားကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔ မေကာင္းသျဖင့္ ထားအပ္ေသာ ပုဒ္ ဗ်ည္း၏ အနက္သေဘာကိုလည္း ခဲယဥ္းစြာသိရ၏။
(၂) ရဟန္းတို႔သည္ အေျပာရ အဆိုရ ခက္ကုန္၏၊ အေျပာရ အဆိုရ့ခက္ျခင္းကို ျပဳတတ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ သည္းခံျခင္း မရွိကုန္၊ အဆံုးအမကို႐ိုေသစြာ မနာယူကုန္။
(၃) အၾကားအျမင္မ်ားကုန္ အာဂံု (ပါဠိ) ႏႈတ္တက္ကုန္ သုတ္ အဘိဓမၼာ ကိုေဆာင္ကုန္ ဝိနည္းကို ေဆာင္ကုန္ မာတိကာကို ေဆာင္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ပါဠိေတာ္ကိုသူတစ္ပါးအား ႐ိုေသစြာ မပို႔ခ်ၾကကုန္၊ ထိုရဟန္းတို႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ ပါဠိေတာ္သည္ အျမစ္အရင္းျပတ္၏၊ ေထာက္တည္ရာ မရွိေတာ့ေခ်။
(၄) မေထရ္ႀကီး ရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားရန္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးမားရန္ က်င့္ကုန္၏၊ (သိကၡာ သီလကို) ေလ်ာ့ေပါ့စြာ က်င့္ကုန္၏၊ ေအာက္သို႔ သက္ဆင္းေၾကာင္း နီဝရဏတရား ငါးပါး၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ၾကကုန္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း 'ဝိေဝက'၌ တာဝန္မဲ့ ျဖစ္ၾကကုန္၏၊ မေရာက္ေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) သို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) ကို ရရန္မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ (နိဗၺာန္) ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လံု႔လကို အားမထုတ္ကုန္၊ ထိုမေထရ္ႀကီးတို႔၏ ေနာင္လာ ေနာက္သား တပည့္အေပါင္းသည္လည္း ဆရာ့အယူသို႔ အစဥ္လိုက္၍ က်င့္၏။ ထိုေနာင္လာ ေနာက္သား တပည့္အေပါင္းသည္လည္း ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားရန္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးမားရန္က်င့္၏၊ (သိကၡာ သီလကို) ေလ်ာ့ေပါ့စြာ က်င့္၏၊ ေအာက္သို႔ သက္ဆင္းေၾကာင္း နီဝရဏတရားငါးပါး၌ ေရွ႕သြားျဖစ္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း 'ဝိေဝက'၌ တာဝန္မဲ့ျဖစ္၏၊ မေရာက္ေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) သို႔ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) ကို ရရန္ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ (နိဗၺာန္) ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လံု႔လကို အားမထုတ္ေတာ့ေခ်။
(၅) သံဃာသည္ ကဲြျပား၏၊ သံဃာကဲြျပားသည္ရွိေသာ္ အခ်င္းခ်င္းဆဲေရးလည္း ဆဲေရးၾကကုန္၏၊ အခ်င္းခ်င္း ၿခိမ္းေျခာက္လည္း ၿခိမ္းေျခာက္ၾကကုန္၏၊ အခ်င္းခ်င္းပစ္ပယ္လည္း ပစ္ပယ္ၾကကုန္၏၊ အခ်င္းခ်င္း စြန္႔လည္း စြန္႔ၾကကုန္၏၊ ထိုသံဃာကဲြျပားရာ၌ မၾကည္ညိဳေသးသူတို႔လည္း မၾကည္ညိဳၾကကုန္၊ ၾကည္ညိဳၿပီးသူ အခ်ဳိ႕တို႔လည္း အၾကည္ညိဳပ်က္ရန္ ျဖစ္၏။

သာသနာတည္တံ့ရန္ အေၾကာင္း (၅) ပါး
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္-
(၁) ေကာင္းစြာ ယူအပ္ေသာ ပါဠိကို ေကာင္းမြန္စြာ ထားအပ္ကုန္ေသာ ပုဒ္ ဗ်ည္းတို႔ျဖင့္ သင္ၾကားကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔ ေကာင္းစြာ ထားအပ္ေသာ ပုဒ္ ဗ်ည္း၏ အနက္သေဘာကိုလည္း လြယ္ကူစြာ သိရ၏။
(၂) ေျပာဆိုလြယ္ကူကုန္၏၊ ေျပာဆိုရလြယ္ကူျခင္းကိုျပဳတတ္ေသာ တရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ သည္းခံကုန္၏၊ အဆံုးအမကို ႐ိုေသစြာ နာယူကုန္၏။
(၃) အၾကားအျမင္မ်ားကုန္ အာဂံု (ပါဠိ) ႏႈတ္တက္ကုန္ သုတ္ အဘိဓမၼာကိုေဆာင္ကုန္ ဝိနည္းကို ေဆာင္ကုန္ မာတိကာကို ေဆာင္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ပါဠိေတာ္ကိုသူတစ္ပါးအား ႐ိုေသစြာ ပို႔ခ်ၾကကုန္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ ပါဠိေတာ္သည္အျမစ္အရင္းမျပတ္၊ ေထာက္တည္ရာ ရွိေပ၏။
(၄) မေထရ္ႀကီး ရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားရန္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးမားရန္ မက်င့္ၾကကုန္၊ (သိကၡာ သီလကို) ေလ်ာ့ေပါ့စြာ မက်င့္ၾကကုန္၊ ေအာက္သို႔ သက္ဆင္းေၾကာင္း နီဝရဏတရားငါးပါး၌ တာဝန္မဲ့ျဖစ္ကုန္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း 'ဝိေဝက'၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ကုန္၏၊ မေရာက္ေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) သို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) ကို ရရန္ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ (နိဗၺာန္) ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လံု႔လကို အားထုတ္ကုန္၏၊ ထိုမေထရ္ႀကီးတို႔၏ေနာင္လာ ေနာက္သား တပည့္အေပါင္းသည္လည္း ဆရာ့အယူသို႔ အစဥ္လိုက္၍ က်င့္၏။ ထိုေနာင္လာ ေနာက္သား တပည့္အေပါင္းသည္လည္း ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားရန္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးမားရန္ မက်င့္ေပ၊ (သိကၡာ သီလကို) ေလ်ာ့ေပါ့စြာ မက်င့္ေပ၊ ေအာက္သို႔ သက္ဆင္းေၾကာင္း နီဝရဏတရား ငါးပါး၌ တာဝန္မဲ့ ျဖစ္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း 'ဝိေဝက'၌ ေရွ႕သြားျဖစ္၏၊ မေရာက္ေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) သို႔ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) ကို ရရန္ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ (နိဗၺာန္) ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လံု႔လကို အားထုတ္၏။
(၅) သံဃာသည္ အညီအညြတ္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျငင္းခံု ခိုက္ရန္ မရွိဘဲပါတိေမာက္ အတူျပသည္ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာစြာ ေန၏၊ ရဟန္းတို႔ သံဃာညီညြတ္သည္ရွိေသာ္ အခ်င္းခ်င္းဆဲေရးလည္း မဆဲေရးၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း ၿခိမ္းေျခာက္လည္း မၿခိမ္းေျခာက္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္းပစ္ပယ္လည္း မပစ္ပယ္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း စြန္႔လည္း မစြန္႔ၾကကုန္၊ ထိုညီညြတ္ေသာ သံဃာ၌ မၾကည္ညိဳေသးသူတို႔လည္း ၾကည္ညိဳၾကကုန္၏၊ ၾကည္ညိဳၿပီးသူတို႔လည္း အၾကည္ညိဳ တိုးပြါးရန္ ျဖစ္၏။

အထက္ပါအတိုင္း သဒၶမၼသေမၼာသသုတ္  (၃) သုတ္ ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားျဖစ္ေသာ သာသနာ ေပ်က္ပ်က္ရန္ ကြယ္ပရန္ အေၾကာင္း ႏွင့္ တည္တံ့ရန္ စည္ပင္ျပန္႔ပြားရန္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

ဗုဒၶသည္ လူမ်ိဳးေရး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လိစၦဝီမင္းသားတုိ႔အား အေၾကာင္းျပဳကာ အပရိဟာနိယ မပ်က္စီးေၾကာင္းတရား (၇) ပါး (ႀကီးပြားတိုးတက္ေၾကာင္းတရား) ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္။

ထိုအပရိဟာနိယတရားတို႔ကား ...
(၁) စည္းေဝးတုိင္ပင္ျခင္း
(၂) အညီအညြတ္ေဆာင္ရြက္ျခင္း
(၃) ဥပေဒအတုိင္းက်င့္ျခင္း
(၄) လူႀကီးသူမတို႔၏ အဆံုးအမ၌ တည္ျခင္း
(၅) အမ်ိဳးသမီးအား မႏွိပ္စက္ျခင္း
(၆) ၿမိဳ႕ေစာင့္ ရြာေစာင့္နတ္တို႔အား ပူေဇာ္ျခင္း
(၇) ရဟႏ ၱာတို႔အား ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

အပရိဟာနိယသည္ မဆုတ္မယုတ္ မပ်က္မစီးႏုိင္ျခင္းဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အပရိဟာနိယတရားကို တိုးတက္ေရးတရား ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

ယခု ရခိုင္ျပည္၌ ျဖစ္ေနေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကည့္ပါက ရခိုင္လူမ်ိဳးေရာ၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာ သို႔မဟုတ္ ေဒသခံ အစၥလာမ္ကိုးကြယ္သူ လူမ်ိဳးမ်ားပါ ဗုဒၶေဟာၾကားသည့္ မဆုတ္မယုတ္ မပ်က္မစီးႏိုင္ျခင္းတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ အတြက္ မည္သို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ယခုပင္ ေတြ႕ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မိမိလူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾက၊ ႀကီးပြားတိုးတက္ေစလိုၾက ပါက အထက္ပါ မပ်က္စီးေၾကာင္းတရား ႏွင့္ အညီေနထိုင္ က်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကရေပမည္။


အိႏၵိယ၌ ဗုဒၶသာသနာ ကြယ္သြားရျခင္းမွာ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ားက တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ျခင္း၊ အတင္းသြတ္သြင္းျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အထက္ပါ ဘုရားေဟာ သာသနာပ်က္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ကြယ္ေပ်ာက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

ဂရိ၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား စသည့္ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားခဲ့ရာ တိုင္းျပည္မ်ားမွ ဗုဒၶဘာသာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွန္မွာလည္း ဘုရားေဟာခဲ့သည့္ သာသနာပ်က္ေၾကာင္းတရား အတိုင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့၍ ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဘာသာသည္ အျခားဘာသာမ်ားကဲ့သို႔ ကိုးကြယ္ရန္ ထာဝရတည္ေနေသာ ထာဝရဘုရားမရိွပါ။  ထိုေၾကာင့္ ေနရာဌာန တစ္ခုတြင္ ဗုဒၶသက္ရိွထင္ရွားမရိွေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ ဘုရားေဟာၾကားခဲ့သည့္ တရား ႏွင့္ ထိုတရားကို လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာသူရဟန္းတို႔သာ ကိုးကြယ္ရာ အျဖစ္ က်န္ရစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ တရားကိုသယ္ေဆာင္သူ တရားအမွန္ကိုသိ၍ သီလေစာင့္ေသာ ရဟန္းတို႔ကြယ္လွ်င္ ထိုေဒသ၌ သာသနာကြယ္မည္ျဖစ္သည္။ ရဟန္းတို႔သည့္ တရားမသိ၍ သီလပ်က္လွ်င္ လူတို႔ အၾကည္အညိဳ ပ်က္မည္။ အၾကည္ညိဳပ်က္လွ်င္ ကိုးကြယ္သူ နည္းလာမည္။ ကိုးကြယ္သူနည္းလာလွ်င္ ရဟန္းတို႔လည္း ရပ္တည္၍မရ။  ေနာက္ဆံုး ကိုးကြယ္သူလည္းေပ်ာက္၊ ရဟန္းလည္းေပ်ာက္၊ သာသနာလည္း ေပ်ာက္မည္ ျဖစ္သည္။

ထာဝရဘုရားမရိွေသာ ဗုဒၶဘာသာကြယ္လွ်င္ ထာဝရဘုရားရိွေသာအယူက ရွင္သန္က်န္ရစ္ေပမည္။ ထာဝရဘုရားဟူေသာ လက္ညိွဴးထိုးမျပႏိုင္သည့္ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ျခင္းက လက္ညိွဴးထိုးျပႏိုင္သည့္ တရားမသိေသာ၊ သီလပ်က္ေသာ ရဟန္းကို ကိုးကြယ္ျခင္းထက္ သာသည့္အတြက္ ဘာသာေျပာင္းျခင္းအမႈကို ျပဳၾကေတာ့သည္။


ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေပါင္းတို႔အားလည္း လူတစ္ခ်ိဳ႕၏ မိႈင္းတိုက္ရာ ေနာက္သို႔ မလိုက္ဘဲ ခဏေလးရပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

"ဘာသာျခားမ်ားက သတ္ျဖတ္က်ဴးေက်ာ္၍ ဘာသာသာသနာ ကြယ္မည္ဆိုသည့္ မိႈင္းတိုက္မႈကို မယံုၾကည္ပါ ႏွင့္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဆိုသည္ကို သိပါ"

"ဘာသာျခားမ်ားက ဇြတ္အတင္းသြတ္သြင္း၍ သာသနာပ်က္မည္ ကြယ္မည္ ဆိုသည့္ မိႈင္းတိုက္မႈကို မယံုၾကည္ပါႏွင့္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဆိုသည္ကို သိပါ"

"ဘုရားမေဟာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ မပ်က္စီးႏိုင္၊ ဘုရားေဟာေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာပ်က္စီးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္သတိရိွၾကပါ၊ ဘုရားထက္ပိုသိ ပိုတတ္ေသာ သာသနာျပဳသူ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူမရိွေၾကာင္း သတိျပဳၾကပါ"

"မုန္းတီးမႈ ဟူသည့္ အကုသိုလ္စိတ္ကို ျဖစ္ေစရန္ လံႈ႕ေဆာ္ေသာ စာ၊ စကား မ်ား၊ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားကို သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ညင္းပမ္းျခင္း ျဖင့္ လူမ်ိဳးဘာသာသာသနာကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္ ဆိုေသာ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားမွာ မွားယြင္းေၾကာင္း ဆင္ျခင္သတိ ရိွၾကပါ"

ဗုဒၶဘာသာကို အဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ ေစႏိုင္သူမ်ားမွာ တရားသိေသာ၊ တရားက်င့္ေသာ၊ သီလရိွေသာ၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေသာ၊ ပညာၪာဏ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာျပဳသူမ်ားသည္ ဘုရားေဟာေသာ သာသနာတည္ေၾကာင္းတရားတို႔ျဖင့္သာ သာသနာျပဳသင့္ၿပီး၊ ဘုရားမေဟာေသာ ဝါဒမ်ား၊ မိမိကိုယ္ပိုင္တရားမ်ားျဖင့္ သာသနာျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ေၾကာင္း သတိျပဳဆင္ျခင္ ေစလိုပါသည္။

ဘာသာဝင္ဦးေရတိုးလားျခင္းသည္ ဘာသာတရားတိုးတက္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အမွန္ကို သိသူဦးေရ တိုးလာျခင္းကသာ ဘာသာတရားတိုးတက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရိွေစလိုသည္။ ဘာသာဝင္ဦးေရတိုးလာျခင္းသည္ မိမိတို႔ကို ကိုးကြယ္သူ မေလ်ာ့က်ေစေရး၊ မ်ားျပားေစေရး ဟူေသာ အျဖစ္မ်ိဳး မေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ သာသနာျပဳျခင္းဆိုသည္မွာ အမွန္ကို သိေစ၍ ေကာင္းက်ိဳး (ကုသိုလ္) တိုးတက္ေစျခင္းသာ ျဖစ္သင့္ၿပီး၊ အမွားမ်ား သင္ျပ၍ မေကာင္းသည့္အက်ိဳး (အကုသိုလ္) တိုးလာေစမည့္ အားထုတ္မႈမ်ား မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။