ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ သိသင့္ေသာအေမးအေျဖမ်ား

(၃) ဗုဒၶ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ?

ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္း ၅၆၃ ခုတြင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရင္မိသားစုမွ ကေလးတစ္ဦး ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ သူသည္ စည္းစိမ္ဥစၥာအျပည့္ျဖင့္ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ လူလားေျမာက္ႀကီးျပင္းခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဥစၥာပစၥည္းမ်ား ႏွင့္ အေဆာင္အေယာင္တို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အမွန္တကယ္ ေပးႏိုင္သည့္ အရာမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္းရိွ လူမ်ား၏ ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည္။ ထိုအခ်က္တို႔က သူ႕အား လူတို႔ကို အမွန္တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစႏိုင္သည့္ ေသာ့ခ်က္ ကို ရွာေဖြရန္ ဆႏၵျပင္းျပေစခဲ့သည္။ အသက္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္တြင္ သူ႔ဇနီးႏွင့္သားတစ္ဦးကို ထားခဲ့ၿပီး ထိုေသာ့ခ်က္ကို ရွာေဖြရန္ ထြက္သြားခဲ့သည္။ သူသည္ ထိုေခတ္အခါက ထိပ္သီးဘာသာေရးဆရာႀကီးမ်ားထံတြင္ တပည့္အျဖစ္ခံယူကာ သူတို႔၏ နည္းနာမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့သည္။ ထိုဆရာႀကီးမ်ားက သူ႕ကို နည္းလမ္းမ်ားစြာ သင္ေပးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ဆရာကမွ် လူမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို မသိရိွႏိုင္သည့္ျပင္၊ မည္သည့္နည္းလမ္းအားျဖင့္ ထိုဆင္းရဲဒုကၡတို႔မွ လႊတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ကို သင္ၾကားျပသႏိုင္ျခင္း မရိွခဲ့ေပ။ သူသည္ ဆင္းရဲပင္ပန္းႀကီးစြာျဖင့္ ၆ ႏွစ္ၾကာ ဒုကၡခံကာႀကိဳးစား ေလ့က်င့္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္သည့္ အတြက္ နည္းလမ္းအားလံုးကို စြန္႕လႊတ္ကာ တရားထိုင္ျခင္းကို စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုတရားထိုင္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ အမွန္ကို သေဘာေပါက္ကာ အရာရာကို အမွန္အတိုင္း သိျမင္ႏိုင္ေသာၪာဏ္ကို ရရိွခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ သူအား "ဗုဒၶ" (Buddha) သို႔မဟုတ္ "အရာအားလံုးကို အမွန္အတိုင္းသိျမင္"သူ ဟု သတ္မွတ္ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ သူသည္ ေနာက္ထပ္ ၄၅ ႏွစ္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအေတာအတြင္း အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း တစ္ခုလံုး အႏွံ႔ လွည့္လည္သြားလာၿပီး သူေတြ႕ရိွခဲ့သည့္ သေဘာတရားမ်ား နည္းလမ္းမ်ားအား လူအမ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။ သူ၏ ေမတၱာက႐ုဏာ ႏွင့္ သည္းခံစိတ္ရွွည္မႈတို႔သည္ အလြန္ထင္ရွားၿပီး လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ႔ေနာက္လိုက္ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။ အသက္ ၈၀ ျပည့္ေသာအခါတြင္ အိုမင္းလာၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ အသြင္အျပင္ရိွၿပီး၊ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေသဆံုးသြားသည္။

(၄) သိဒၶတၱေဂါတမ (Siddhattha Gotama)၏ ဇနီးႏွင့္ သားကို စြန္႔ထားခဲ့ျခင္းသည္ တာ၀န္မဲ့ျခင္းေလာ?

သိဒၶတၱေဂါတမ (Siddhattha Gotama)အတြက္ သူ႔မိသားစုကို စြန္႔ခြာထားခဲ့ရန္ ကိစၥသည္ လြယ္ကူေသာ ကိစၥ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူသည္ သူစြန္႔ခြာမသြားမီ အခ်ိန္ထိ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ခဲ့မည္။ သူ႔တြင္ ေရြးစရာႏွစ္ခုရိွခဲ့သည္ တစ္ခုက မိသားစုအတြက္၊ တစ္ခုက ေလာက အတြက္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ၏ႀကီးမားေသာေမတၱာတရားက ေလာကႀကီးအတြက္ သူ႔ဘ၀ကို နစ္ျမဳပ္ေပးဆပ္ရန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယေန႔တိုင္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး သူ႔ေတြ႕ရိွခ်က္မ်ား၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားေနရဆဲျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဇနီးႏွင့္သားကို စြန္႕လြတ္ခဲ့ျခင္းသည္ တာ၀န္မဲ့ျခင္း မဟုတ္။ ထိုစြန္႔လြတ္ျခင္းသည္ပင္ သူ၏ အသိသာ၊ အထင္ရွားဆံုး တရားသေဘာတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။