အေမ

အေမ အေဖ့ကိုခ်စ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက
အေမ့အိပ္မက္။
အေရာင္မပီတဲ့ပန္ခ်ီ
ေဆးမစီေသးတဲ့ကား
ခပ္၀ါး၀ါး ခပ္မႈန္မႈန္။
အေမ အေဖနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ
ေဆးစက္စု စုတ္ခ်က္တင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြထင္လာခဲ့။
စုတ္ခ်က္ေတြႏုႏုျခယ္
လွေစလိုတဲ့ ေစတနာကဲ
ေၾသာ္ အေမလည္း
အလွဆံုး အေခ်ာဆံုး
ေစတနာေတြနဲ႔ မႈန္းေလေတာ့
သည္ခ်ာနစ္ဆံုး
အခ်စ္တံုးေလးေတြျဖစ္ေလရဲ ႔။
သားလား သမီးလား
ကြဲကြဲျပားျပား မသိခင္ကတည္းက
ေစတနာ ေမတၱာရည္
ယိုဖိတ္လို႔ တည္ေလရဲ ႔။
ေၾသာ္ ... အေမ့မွာ
ေ၀ဒနာ ခပ္တင္းတင္း
၉ လေလာက္ ၀မ္းနဲ႔လြယ္
ပမ္းတယ္လို႔ အေမညည္းတာ
မၾကားခဲ့ ဘူးပါေလ .....
ကၽြန္ေတာ္ေလ
၁ ပိႆာ အေလးကို
ဗိုက္မွာ ခ်ည္ကပ္ၿပီး
၆ လေလာက္ ေနရမယ္ဆို
ေသမယ္ဆို ေသေလာက္ရဲ ႔။
ေၾသာ္ .... အေမ့မွာေတာ့
ပီတိေတြ အလီလီ
လူစင္မီတဲ့
သူ႔ရင္ေသြး
ပီပီေလး ျဖစ္လာဖို႔
အစားေတြေရွာင္
အေနေရွာင္နဲ႔
တစ္ႏွစ္တာ နီးနီး
အေမ မညည္းေနခဲ့တယ္။
အို ... တကယ္ဆို
ေသမယ္ဆို ေသႏိုင္တဲ့
အေလာင္းအစားတစ္ခု
လူျဖစ္ေစမႈ က်ဘမ္းကစားပြဲ
အေမေလ ...
အသက္နဲ႔လဲၿပီး
ေသြးႀကီးႀကီးနဲ႔ ေလာင္းခဲ့တယ္။
အု၀ဲ သံသဲသဲ
အေမ႔ေအာင္ပြဲ ဘယ္ေလာက္လွ
အေမ႔ေသာကေတြ ေျပေပ်ာက္
ေခၽြးတေပါက္ေပါက္နဲ႔ အတူ
ေသြးအစက္အေပါက္ေတြနဲ႔
အေမသုခဘံု ေရာက္တဲ့ေန႔
ကၽြန္ေတာ့ ေမြးေန႔ပါပဲ။
အေမ သတၱိရိွလို႕
လူျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္
အေမ႔ကို ေခၚေနခဲ့သလား
အု၀ဲသံၾကားတိုင္း
ျပာယာခပ္
အေမေသမတတ္စိတ္ပူ
ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳ လိုသလား
ေသးစိုစိုလား
ေခ်းညိဳညိဳလား
အေမ မေမာႏိုင္အား
ညည့္နက္နက္ အိပ္ပ်က္ညေပါင္းမ်ားစြာ
ေပေပ ပြပြ လူးလ်က္
အခ်စ္မပ်က္တဲ့ ေန႔ေပါင္းလည္းမ်ားစြာ။
အေမ႔ေမတၱာနဲ႔ အေျခတည္
လူပီပီျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဆိုးေတာ့ေရာ

မေလ်ာ့ေသာအခ်စ္နဲ႔အေမ။

ဟင္းေလးတစ္ဖတ္ ႏွစ္ဖတ္

ထမင္းေလး တစ္နပ္ႏွစ္နပ္နဲ႔

ေက်းဇူးဆပ္႐ံုလား

အကၤ်ီေလးတထည္

ထမီေလးေရာင္စံုျခယ္နဲ႔

ကန္ေတာ့ေပး႐ံုရယ္လား။

အေမ့အတြက္မွာ

ဒီလိုဒီဟာ တီတီတာတာေပး

မျဖစ္စေလာက္ကေလးကို

ေသြးေတြႀကီး ဂုဏ္ေတြယူ

ပီတိေတြအလံထူေနရဲ ႔။