ျမင္း ၂ ေကာင္

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္အျပင္လမ္းမဖက္ ထြက္လိုက္တာနဲ႕ ကြင္းအက်ယ္ႀကီး တစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲမွာ ျမက္စားေနတဲ့ ျမင္း ၂ ေကာင္ရိွတယ္။ အေဝးက ၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျမင္း ၂ ေကာင္းဟာ သိပ္မထူးျခားပါဘူး။ တျခားျမင္းေတြလိုပါပဲ။       

              
အနားကပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျမင္း ၂ ေကာင္မွာ အေတာ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ရိွေနတာကို ေတြ႔ရမယ္။
ျမင္းတစ္ေကာင္က အကန္းဗ်။ မ်က္စိလံုးဝ မျမင္ဘူး။
သူ႔သခင္က သူ႔ကို အလုပ္မွာ မသံုးေတာ့ပါဘူး။ ေဘးမဲ့ေပးထားတဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္ပါ။ သက္ေတာင့္သက္သာ ေန႐ံုပါပဲ။ သနားစရာေလးပါဗ်ာ။

 ဒီ ၂ ေကာင္ အနီးနား ကပ္ၿပီး နားစြင့္ၾကည့္စမ္းပါ။ ျခဴသံၾကားရမယ္ဗ်။ အဲဒီျခဴသံက ဟိုျမင္းငယ္ေလးဆီက ထြက္လာတဲ့ ျခဴသံပါ။ လည္ပတ္မွာ ဆြဲေပးထားတဲ့ ျခဴေသးေသးေလးက ထြက္လာတဲ့ အသံေပါ့။ ဒီျခဴသံေလးက သူ႔အေဖာ္ မ်က္စိမျမင္တဲ့ျမင္းကို သူဘယ္မွာ ရိွတယ္ဆိုတာ ေျပာေျပာျပေနတဲ့အရာေပါ့။ မ်က္မျမင္းေလးက ဒါကို နားေထာင္ၿပီး သူ႔ေနာက္လိုက္လာႏိုင္တယ္ေလ။


ဒီျမင္း ၂ ေကာင္ကို ေသခ်ာရပ္ၿပီးၾကည့္မယ္ဆို ...

ျခဴဆြဲထားတဲ့ ျမင္းဟာ မ်က္မျမင္ျမင္းေလးကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ေစာင့္ၾကည့္တတ္တာကို ေတြ႕ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္မျမင္ျမင္းက ျခဴသံေလးကို နားေထာင္ၿပီး သူ႔အေဖာ္ျမင္းရိွရာကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြားၿပီး လိုက္ေနတာပဲ။ သူ႔အေဖာ္က သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡေတြ႕မယ့္ လမ္းမွားကို ေခၚသြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္ ရိွပံုပါပဲ။
ညေနေစာင္းၿပီဆို ... 

ျခဴဆြဲထားတဲ့ ျမင္းေလး ျမင္းေစာင္းကို ျပန္ေတာ့ သူ႔အေဖာ္ မ်က္မျမင္ျမင္းေလးကို အၿမဲ ေစာင့္ေခၚတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ သိပ္အေဝးႀကီး က်န္မေနခဲ့ေစဘူး။ ခ်န္မထားခဲ့ဘူး။ ျခဴသံၾကားရႏိုင္မယ့္ ေနရာေလးမွာ သူအျမဲရိွတယ္။

တခါတရံမွာ ငါတို႔ေတြဟာ တျခားသူကေပးတဲ့ ျခဴသံေလးရဲ႕ လမ္းညႊန္ရာအတိုင္း လိုက္ရတဲ့ မ်က္မျမင္ျမင္းပါ။ တခါတေလေတာ့ ငါတို႔ဟာ မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ သူအတြက္ ေရွ႕ကလမ္းျပရတဲ့ ျမင္းေပါ့။